Γκρίζα χώρα μου 12/11/2015
Γκρίζα χώρα μου,
κοιτάζω πεινασμένος
τα τελευταία σκουπιδιάρικα
που βιάζουν το κορμί.
Μέσα σ' αλάνες της ψυχής
που βρωμάνε τα ψέματα
ελπίδες δεν υπάρχουν,
σύνορα δεν υπάρχουν.
Παρά μόνο ζωές ξενιτεμένες
ένα μνημόσυνο η ζωή
θλίψη κι ανοχή,
μπουρδέλα παλιάς εποχής
με νταβατζήδες τους ανίκανους.
Θλιμμένη αρτίστα σε τραγουδάω
κι εγώ μέσ τα κουρέλια
και τα βρώμικα νάιλον
που ο άνεμος τα ταξιδεύει
στον κόσμο.
Γκρίζα χώρα μου,
τα δάκρυα απ' τις μητέρες
κι οι ήρωες ξεχάστηκαν,
μέσα στην φωλιά
της κόκκινης αστικής αλεπούς
που ανίκανη κρύφτηκε
απ' τις αμαρτίες που υποσχέθηκε ...
Σαν πουτάνα κλαίει φωνάζοντας
οι άλλοι φταίνε ,
κόκκινες γραμμές ο φασισμός
ρωτάει τον άρρωστο
ζεις τρεις μέρες
κι είσαι ακόμη ζωντανός,
χαμογέλα.
Χορό στήσανε οι απέξω
και 'γώ σκυμμένος στα τέσσερα
γκρίζα χώρα
ελπίζω ότι ο θάνατος θα με λυτρώσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου