ΧΩΡΙΣ ΜΕΛΛΟΝ

Χωρίς μέλλον  1/12/2015

Με πολύ διάθεση ανοχής 

κι αντοχής

είμαστε σαν περαστικοί

που βλέπουν να χάνεται η ζωή 

και 'μείς απλά την κοιτάμε 

από μακρυά κι απορούμε 

λέγοντας :

Μα αυτοί οι προδότες,

είναι τόσο μαλάκες...

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΝΙΝΟΣ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ

Δημιουργός ονείρων  30/11/2015

Ζω μέσα σ' ένα κόσμο

πνευμάτων κι ονείρων

μπερδεύω τους κόσμους,

ποτέ είμαι 

σ' έναν ποτέ σ' άλλον 

και συνέχεια ξυπνάω 

από ένα όνειρο 

που δεν θέλω να αποχωριστώ.

Από έναν άλλο κόσμο,

άλλο τρόπο σκέψης,

άλλη αγάπη, άλλη ελπίδα,

 άλλη ζωή. 

Θυμώνω, θυμώνω πολύ

 που χάνομαι ανάμεσα 

σε τόσους κόσμους,

που γυρίζω τόσα όνειρα 

πότε έχω φτερά αγγέλου,

πότε είμαι ιππότης ή ξωτικό

πότε άνθρωπος 

και πότε χάνομαι μέσα 

σε κάτι περάσματα στον ουρανό. 

Παράξενο που τα ξεχνάω...

Μόλις ανοίξω τα μάτια,

σαν μαγικό χαλί το κορμί μου  

με ταξιδεύει

σε κάθε κλείσιμο των ματιών

ακόμη όταν και τα όνειρα 

δεν υπάρχουν, υπάρχω εγώ ...

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΑ ΜΗΛΙΩΝΗ 

ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ

Μετάλλαξη  29/11/2015

Αρπάζεις με τα νύχια 

την απελπισμένη σου ζωή, 

μεταφέρεις όλα τα όνειρα 

 σ' ένα ταξίδι 

και χαράσεις με τις ελπίδες

 όλα τα σκουριασμένα μέταλλα,

 τα σαπισμένα όνειρα 

του παραδείσου, 

όλες τις στιγμές του έρωτα

 τις ψεύτικες

 όλα τα καμμένα φτερά 

που σε πούλησαν,

 όλα τα χαλασμένα κρασιά

 που ήπιες δίνοντας στο κορμί 

 την ελπίδα ότι σ' αγαπούν. 

Νιώθεις τις πληγές

 σ' όλο σου το κορμί 

και νιώθεις στην πλάτη 

τα φτερά που βγαίνουν 

και τόσο πονάνε,

μα δεν ξέρεις ακόμη 

αν γίνεσαι άγγελος,

  ή διάβολος...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 
ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ΒΑΣΙΛΙΚΗ  ΓΙΩΡΓΚΑ 

ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Βόλτα στο φεγγάρι 28/11/2015

Σε κοιτάζω καθώς βραδιάζει

 ν' ανησυχείς, 

να κοιτάς προς τα έξω 

στο δάσος , σαν τα μάτια σου

 να 'χουν ελπίδες,

σαν να 'χεις φτερά κοιτάς 

πάνω απ' την γη 

και ρωτάς 

αν θα ρθω μαζί σου 

μια βόλτα στο φεγγάρι 

να πετάξουμε μαζί,

 σε κοιτώ και δεν μιλώ. 

Σε ρωτούσα: τι το θέλεις το καπέλο,

που το βρήκες αυτό το μυτερό 

κι αυτήν την μαύρη κελεμπία

και τα φιλάς 

 στην παλιά σου ντουλάπα,

 μα ποτέ σου δεν μου απάντησες... 

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΣ ΕΚΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Με ξέχασες εκεί ανάμεσα στις μέρες των Χριστουγέννων
27/11/2015

 Με ξέχασες μπορεί 

 εκεί ανάμεσα στις ροζ πεταλούδες

 και στις άσπρες τις φρέζες, 

 τα λίγα γιασεμιά της αγάπης. 

 Μπορεί και να περπάτησες 

μόνη ανάμεσα από στολίδια 

ή από χρυσές κορδέλες

 στις μέρες των Χριστουγέννων

  νομίζοντας ότι θ' αλλάξεις την ζωή. 

 Κάποτε όταν τέλειωσαν οι γιορτές

 κατάλαβες ότι με ξέχασες  

εκεί κάτω από ένα δέντρο, 

ή στην άκρη μιας γιορτής γενεθλίων 

 ή στις δικές σου χάρες με ξέχασες 

 μπορεί και στον ύπνο

ή στα φιλιά τα ερωτικά 

που παίρνεις απ'  άλλους

 ή στην αγάπη την παιδική  

που σαν φουρτούνα

 ανταριάζει το κορμί σου το είναι σου. 

 Με ξέχασες λοιπόν   

 και μόνο όταν το δάκρυ σε κυριεύει ολόκληρη, 

 όταν σε πληγώνουν,  

όταν δεν μπορείς να κοιτάξεις τον ουρανό

 τότε με θυμάσαι τότε λίγο

 σαν να γεμίζει το μυαλό με μια λάμψη,  

 τότε που θέλεις να 'μαι

 εκεί κοντά σου 

και να σου κρατώ τα χέρια

 να σου ζεσταίνω την καρδιά,

  να σε φιλώ το κορμί  

και να σου μιλώ στην ψυχή. 

 Ε λοιπόν δεν με ξέχασες, 

  με 'χεις  με το ζόρι μαζί σου.

  Και ξέρεις γιατί;  

 Γιατί το δάκρυ σου, 

είναι η μόνη αλήθεια  

που σε γεμίζει χαρά...     

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

Η ΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Η σκέψη της ψυχής   25/11/2015

Η σκέψη της ψυχής

ο πλούτος ποτέ 

δεν μεταφράζεται σε χρήμα 

κι οι αξίες , πάντα

 είναι τα ιδανικά, 

αυτά που τις κάνουν μεγάλες.

Όχι ο πλούτος ο υλικός

παρά μόνο η αξιοπρέπεια, η αγάπη, 

η αυταπάρνηση, η στοργή, 

η ηρεμία των θέλω 

κι η γνωριμία του εαυτού μας. 

  Αν είμαστε άγνωστοι 

 ακόμη και με τον εαυτό μας, 

τότε ψάχνουμε στα σκουπίδια 

και στις χωματερές 

για σπασμένους καθρέπτες

ψηλά τακούνια 

και πουτανιά 

 για νταβατζιλίκι 

 και ρουφιανιά. 

 Ίσως τότε πάλι

 δεν θα 'πρεπε να κλαίμε

 μα απλά να ξέρουμε 

ότι αυτοί είμαστε επιτέλους...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΕΥΑ ΚΟΥΣΤΕΡΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΦΤΑΙΣ

Φταις   24/11/2015

Φταις μου λες, 

διότι αυτό κι εκείνο

 και τ' άλλο 

και τρέχει το μυαλό 

 και δακρύζει η ψυχή 

και ματώνει η καρδιά. 

Έχεις έναν ενθουσιασμό 

όταν μιλάς μ' εγωισμό, 

έχεις ένα εθισμό  

ένα ατελείωτο ναρκωτικό, 

ότι είσαι η άλλη 

αυτή που δεν φταίει 

κι όμως παραπαίει

απ' την παραζάλη, 

μες στου μυαλού
τις περιστροφές  

μέσα σε πάθους 

τις αναφορές 

και ζεις το λάθος,

χάνεις το πάθος 

και την ορμή 

και σαν ζητιάνα δηλαδή

 γυρεύεις μόνο αφορμή

να καταδικάσεις 

και να μοιράσεις 

σε κομμάτια την ζωή. 

Χάνεις εκείνη την στιγμή

κι αργοπεθαίνεις, 

όταν ακούς και δεν ακούς

 όταν με βλέπεις όπως θες

 και τότε σώσεις τη δικαιολογία

του κορμιού, το πόθο που 'διωξες εσύ 

μα καις το δάκρυ στο μυαλό, 

βγάζεις ένα όπλο και μας σκοτώνεις

φταις,

 φταις μου λες...

ΦΩΤΟ ΚΑΤΙΑ 

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 

ΕΡΩΤΙΚΟ ΦΙΛΙ

Ερωτικό φιλί  23/11/2015

Κοίταξες λοξά

και χαμογέλασες

κάτι σημάδια ακόμη  

έσβηναν

απ' το κορμί σου. 

Το στήθος σου ανάστατο 

 ανάσαινε γρήγορα, 

 άνοιξες το παράθυρο 

να φύγει η κάψα 

κι ένας αέρας μπήκε 

χορεύοντας στο δωμάτιο

 σαν να έλουσε το φως 

τις σκοτεινές γωνιές του. 

Εσύ κοίταξες στο καθρέπτη, 

έστρωσες τα σεντόνια 

 και πείραξες τα λουλούδια

 στο βάζο που σ' έστειλα.  

Όλα ήταν τόσο χυδαία 

 που χαμογέλασες,  

με κοίταξες πάλι

 στην φωτογραφία 

στο κομοδίνο

 και μου 'στειλες ένα

 ερωτικό φιλί  ...

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

Το στόλισμα του δέντρου  22/11/2015

Ένα σκοτεινό δωμάτιο  

στο σούρουπο μ' ένα παράθυρο να βλέπει

 τις σκιές απ' τα μεγάλα δέντρα του δάσους 

ν' αγκαλιάζουν και να παίζουν με το σκοτάδι

 μέσα στην ομίχλη, το σύμπαν.   

Ακόμη φέτος δεν χιόνισε ακόμη φέτος, 

ο χειμώνας είναι σαν να μην θέλει  να 'ρθει 

μα το κρύο στην ψυχή δεν μαλακώνει   

χωρίς το χιόνι έξω και την φωτιά 

μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο.  

Σκεπασμένος με μια κουβέρτα,  

κάθομαι στο ξύλινο τραπέζι και γράφω   

γι' αυτά που έγιναν σήμερα  

σαν ημερολόγιο γράφω μέσα  

για τα λίγα της ζωής,  

αυτά που μπορεί να 'ναι τα πάντα.

 Βάρυναν κι άλλο οι σκιές, άναψα το τζάκι 

και την λάμπα με το φιτίλι  

εκεί στην άλλη άκρη.  

   Χα χα, άρχισαν οι σπίθες να σκάνε

 και να φωνάζουν τσακ, τσακ, τσακ

  κι οι φλόγες να χορεύουν παντού 

μέσα στο τζάκι στους τοίχους, 

στα ξύλινα παραθύρια   στα τζάμια, 

τι χορός , τι χορός όλο διαφορετικές κινήσεις

 μαγεμένες όμως σ' ένα ρυθμό πάθους
Άτακτα χρώματα 

γέμισαν οι τοίχοι και σκιές απ' την φωτιά  

πρέπει να κόψω ένα μικρο δέντρο, ένα έλατο 

και να το στολίσω. 
Με τι όμως; Με τι;

Με κορδέλες πολύχρωμες

 κόκκινες, μπλε, κίτρινες, χρυσές κι ασημιές.

  Άλλο τι; 
Μ' αστεράκια αληθινά και ψεύτικα πολύχρωμα 

και  με κάτι ψεύτικα πουλάκια, 

κι αληθινά αν γίνεται  

  και με κουκουνάρια. 
Το βρήκα!!!

 Θα βάψω κουκουνάρια χρυσά κι ασημιά  

 και θα φέρω ανάμεσα στα  κλαδιά

φωλιές από πουλάκια 

κι από ζωάκια μικρά σκίουρους, ναι σκίουρους. 

  Ωωωω θα γίνει υπέροχο δεντρό λαμπερό 

και πάνω, ναι επάνω ψηλά

 θα βάλω μια κορυφή χρυσή. 

Χμμμ μπορεί  και  να 'ναι ένα 
χρυσό αστέρι αληθινό. 
Ναι  θα το κόψω απ' τον ουρανό 

αληθινό να λάμπει  

 και  μια φάτνη, ναι φάτνη ξύλινη μαγική

 μ' αγγέλους και τον Χριστούλη

θα τα κάνω όλα μόνος,     

μια ξύλινη φάτνη με τον Χριστούλη  και τους μάγους

 και τα ζωάκια που τον ζεσταίνουν. 

Να εκεί δίπλα στο τζάκι θα το βάλω 

ή απέναντι να φωτίζεται απ' τις φλόγες

 της φωτιά που θα παίζει  

 και να 'ναι σαν ένα παραμύθι, 

όλα φωτεινά, όλα λαμπερά, η γέννηση  

  και το στόλισμα του χειμώνα

 για την πιο λαμπερή  νύχτα  του χειμώνα ,

 τα Χριστούγεννα.

  Ω Χριστούγεννα τι άλλο τι άλλο θα κάνω...     

Τα μάτια κοιτάζουν έξω, έξω απ' το παράθυρο 

όχι μακρυά πίσω απ' τα τζάμια 

και να μα τι  βλέπω σαν χιονονεράϊδες  

άρχισαν να πέφτουν μαγικά ξαφνικά  

νιφάδες χιονιού.
 Ναι,  μια, δυο, εκατό  

τρέχω στο τζάμι...Ναι χιονίζει, χιονίζει 

  μα δεν βλέπω τον σκοτεινό ουρανό 

μόνο  τις άσπρες νυφάδες να στροβιλίζονται από ψηλά.   

   Ω τι μαγεία!!!

       Πόσο ζεστά αισθάνομαι τι γλυκιά θαλπωρή 

στην ψυχή μόνο περιμένοντας να 'ρθουν

 αυτές οι χαρούμενες μέρες ...

  Ανοίγω τα μάτια κοιμήθηκα, κοιμήθηκα στο σούρουπο  

είμαι ακόμη σκεπασμένος με την βαριά κουβέρτα.

   Το δωμάτιο κρύο, το τζάκι σβηστό  

    έπεσε το σκοτάδι κι η αναπνοή αφήνει

  σημάδια στον αέρα απ' το κρύο ,

παγωμένα χνώτα. 

  Κάθομαι σε μια άκρη, δίπλα στο παράθυρο

  και βλέπω το σκοτάδι που τύλιξε όλη την φύση 

και σκέφτομαι...
Αύριο θα κάνω όλα τα όνειρα αληθινά 

  θ' ανάψω το τζάκι, θα στολίσω το δέντρο 

και θα περιμένω τα Χριστούγεννα 

και  τότε εκεί έξω ανάμεσα στο απόλυτο σκοτάδι   

    ξεχωρίζω κάτι άσπρο σαν δάκρυ 

να πέφτει από ψηλά

  είναι η πρώτη χιονονιφάδα,   

που μου γεμίζει την πραγματικότητα

 μ' όμορφα όνειρα για τ' αύριο!!!

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΑ ΜΗΛΙΩΝΗ

ΟΤΑΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΑΝΤΙΚΡΙΣΑΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΟΥ ΚΙ ΕΓΙΝΑΝ ΕΝΑ...

ΌΤΑΝ  ΤΑ ΛΌΓΙΑ ΜΟΥ

 ΑΝΤΊΚΡΙΣΑΝ ΤΟ ΈΡΓΟ ΣΟΥ

 ΚΙ ΈΓΙΝΑΝ ΈΝΑ ...

21/11/2015

Όταν τα λόγια μου 

σε συναντούν 

και σ' ακούν  

να ζωγραφίζεις .

Όταν τα χρώματα αρκούν 

να με ξεγελούν 

και να με κάνουν 

να σιωπώ, να δημιουργώ

 κι όταν σκέφτομαι 

 να μην μιλώ, 

μόνο να σε βλέπω τον κόσμο

 να γυρίζεις, 

τότε ειλικρινά 

χαίρομαι τόσο απλά 

που σε συναντώ.  

Με τα χέρια εσύ με χρώματα

 κι εγώ με λέξεις 

να φτιάχνουμε 

ένα δικό μας κόσμο

με τριαντάφυλλα κι αρώματα 

μακρυά από θλίψεις. 

Όταν τα λόγια μου 

σε συναντούν 

και σ' ακούν,  

να ζωγραφίζεις ...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ


ΦΩΤΟ ΜΑΡΙΝΑ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ

ΜΑΝΑ ΜΟΥ

Μάνα μου 20/11/2015

Αυτές οι γυναίκες μάνες 

 είναι οι άγγελοι στην γη

αυτοθυσία κι αυταπάρνηση

  η Ελληνίδα γυναίκα μάνα

υπερήφανη πολύ.

Έχει την αγάπη της φύσης,

όλα για τα παιδιά της 

αυτή μόνο 

το χαμόγελο που ανθεί,

μάνα μου όπως και να σε λένε 

  Σωτηρία, Χαρούλα ή Μαρία 

 Στέλλα ή Αναστασία 

εσύ είσαι που στηρίζεις   

μ' αγάπη μας γεμίζεις, 

την οικογένεια φροντίζεις.

Κι αν δεν μπορείς 

 φταις μόνο εσύ...  

Αυτές είναι οι μάνες,

 οι άγγελοι στη γη. 

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΑΓΝΩΣΤΗ

Άγνωστη   19/11/2015

Μόνο τα φτερά σου λείπουν

  για  να γίνεις νεράιδα, 

ίσως κι άγγελος. 

Να  'σουν  μέσα 

σε μια άγνωστη πόλη

 ή σε μια άγνωστη

 στιγμή δίκη σου,

εκεί σε είδα  

και δεν ήσουν μόνη. 

 Μπορεί να 'ταν

 όλες οι γυναίκες του κόσμου.  

 όλες οι θεές

ή και τα ερωτικά σκιρτήματα 

της φαντασίας  μου.

 Μπορεί  και τα τριαντάφυλλα

 που λείπουν από κοντά σου

 απλά να μην τα είδα, 

τόσο πολύ έλαμψες 

 κι ήσουν τόσο μακρυά.

Μόνο τα φτερά σου λείπουν

 για  να γίνεις νεράιδα, 

ίσως κι άγγελος !!!

ΠΟΙΗΣΗ   ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΦΩΤΟ ΧΡΙΣΤΙΝΑ