ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ  30/6/2015

Περπάτησα ανάμεσα  σε 'σάς 

κι αισθάνθηκα για λίγο ήρωας, 

σας άγγιξα με την σκέψη, 

μύρισα τα βήματα σας  

κι έτρεξα πάνω κάτω στην ζωή,

χαμογέλασα μαζί σας. 

Ποσά χρονιά; Τι ιστορία... 

Μια Ελλάδα που κλαίει,

μια Ελλάδα που όταν λέει 

όταν έχει ευκαιρία, 

μια Ελλάδα ιστορία 

που πατιέται, που πετιέται 

που μονάχη της γεννιέται 

μα χώρα απο ήλιο, 

μια ιδέα, ένα βασίλειο 

που την σπρώχνουν πίσω κάτω

μα την βρίσκουν πάντα σαν άστρο 

να τους οδηγεί μπροστά,

να τους διδάσκει στα παιδιά

Ναι, η χώρα μου είναι ιστορία

ναι, εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία 

οι αγώνες και το παθός 

κι όταν κάποιοι κατά βάθος 

'θελαν να την πολεμήσουν, 

τον λαό να βασανίσουν, 

να προδώσουν, να ξεχάσουν

και να σώσουν τους εχθρούς

ένα βήμα ήταν όλο 

σε λαούς γειτονικούς 

που τα 'δωσαν όλα στην καταστροφή  

μα σκοτάδι  μόνο βρήκαν 

απ' την αρχαία χώρα αυτή. 

Περπάτησα ανάμεσα σε 'σάς  

κι αισθάνθηκα για λίγο ήρωας, 

ανάμεσα στο φως της πατρίδας μου.

ΠΟΙΗΣΗ

ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΠΑΝΤΟΥ

Σε  βλέπω παντού

Βλέπω παντού 

το πρόσωπο σου 

τόσο μοναδικό,  

τόσο ερωτικό 

 και σκέφτομαι, 

αν μπορώ να σε κατακτήσω. 

Ανοίγω τα παλιά βιβλία 

και τις ιστορίες 

και μέσα σε σελίδες σε κρύβω, 

κρύβω αυτό που δεν χάνω 

και σε κοιτώ. 

Κάποιες γραμμές που σαν ζωγράφος 

κάποιες ατέλειες όλο πάθος 

κι απορώ 

αν μπορώ μες τα κρυφά τα όνειρα μου 

με σ' αυτά που λέει η καρδιά μου 

να σ' αγαπώ. 

Μα εσύ δεν με κοιτάζεις 

άλλου παίζεις και διατάζεις 

ένα σκοπό,

γύρνα τα μάτια σου και κοίτα 

όταν απ' άλλα έρθεις 

στα δικά μου δίκτυα 

κι αγκαλιές .

 Εκεί θα κλαις 

και θα χορεύεις 

ώσπου να ξέρεις τι γυρεύεις 

 απ' το κορμί

 κι εγώ θα ανεβοκατεβαίνω τ' άστρα, 

θα χτυπάω στα όνειρα μου κάστρα 

για μουσική 

ταμπούρλο θα 'ναι η ζωή μου 

με μια λύρα στην ψυχή μου

 ονειρική, 

θα στήνω χορούς μόνο για νεράιδες 

για νέους Κενταύρους και σαματάδες

 μες την ζωή. 

Αυτήν που θέλω να κλέψω

από 'σένα

 σε μια στιγμή μόνο για μένα

 ερωτική...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΟΧΙ

ΟΧΙ 27/6/2015

´Οχι λοιπόν...

Περπάτησα έκει ανάμεσα 

στις κραυγές αγωνίας,

αντιμέτωπος με τον τρόμο, 

αντιμέτωπος με τον θάνατο,

δίπλα σε μια θάλασσα 

με κουφάρια που πλέουν 

ακόμη φαντάσματα.

Μυρίζω τον φόβο, το κλάμα,

το παράπονο, την απελπισία,

την απόγνωση

και βλέπω την εγκατάλειψη,

την προδοσία 

και κάνω βήματα μπρος πίσω .

Η δύναμη, οι κραυγές,

το θάρρος πνιγήκανε εδώ 

απελπισμένα, ξεχασμένα 

και μετά ανταλλάχθηκαν 

μ' αλαζονεία.

Αυτοί που φοβήθηκαν,

κατέστρεψαν το μέλλον 

κι άφησαν την ιστορία 

ορφανή να κλαίει

στο παρελθόν.

Ποιητής ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

ΓΕΡΝΑΩ

Γερνάω

Γερνάω

ψάχνοντας για λύσεις 

σ' ανατολές και δύσεις,

δημοψηφίσματα και νόμοι 

φυλακισμένοι και υπονόμοι,

μικρές αγάπες και μεγάλες 

ερωτευμένοι κι αστυνόμοι 

κι εγώ γερνάω και γυρνάω. 

 Πονάω, μέσα μου και λαχταράω 

για τρεις αγάπες από βλαστάρια 

και μια μεγάλη σ' άλλα χάδια 

και μια τρέλα με κυκλώνει

 καθώς δεν είμαστε πια μόνοι

  κι εγώ γυρνάω και πονάω 

καθώς γερνάω.

Σκέφτομαι χάδια και φιλιά

 σκέφτομαι εσένα που δεν ξεπερνάω

 είσαι πρώτη μες τα χάδια 

μες τα φιλιά μες σε γινάτια, 

θέλεις να τρέχεις μες σε παλάτια 

μέσα σε πόλεις, στενά δρομάκια

σε καλντερίμια της ζωής

 κι εγώ σε παίρνω εκεί μαζί μου

 κυκλοφορώ με την ψυχή μου, 

με πόδια που έχουνε τα πάθη

  μα με καρδιά από αγκάθι

μες την παλιά πόλη που καρφώνει

  μες σε σχολές που ελευθερώνει 

απ' την ζωή τα τόσα πάθη,

  απ' την σκέψη τα χίλια λάθη

  κι εγώ γερνάω και γυρνάω 

 κι εγώ πονάω και μιλάω 

μπορεί ν' ακούω και να κλαίω 

μπορεί να βουϊζουν τα αυτιά μου

μα με 'σένα αγκαλιά 

 με τα διπλάσια κιλά

 σε τρέχω δες κι εδώ ψυχή μου

 αυτή μπορεί να 'ταν η ζωή μου.  

Γερνάω ψάχνοντας για λύσεις 

 σ' ανατολές και δύσεις

μα μόνο εσένανε πονάω

γιατί ψυχή μου σ' αγαπάω...

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΜΑΝΑ ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΣΣΑ

Μάνα ανατολίτισσα,  

το κουράγιο σου σημάδια γίνεται

 λυπητερά στο κορμί σου, 

τα σημάδια είναι αλύπητα.

Ένα κόκκινο ρόδι

εάν η αγάπη είχε τόσα πολλά μυστικά 

όσα αυτά που κρατάει μέσα η καρδιά, 

ένα ποτάμι χείμαρρος θα 'ταν 

η ξεχασμένη ψυχή 

και θα μοίραζε ζωή. 

Αγάπαμε, αγάπαμε τόσο πολύ 

έλα κοντά μου μικρό,

χαμογέλα κράτα ένα μυστικό 

σαν το βάσανο στην έρημο.

Εάν η αγάπη είχε τόσα πολλά μυστικά 

θα μπέρδευε τα σύννεφα εκεί ψηλά, 

όταν ήτανε βροχή εγώ θα έβλεπα τον ήλιο

 κι όταν είχε ήλιο συννεφιά. 

Αγάπαμε τόσο πολύ όσο ένα ανοιγμένο ρόδι   

όταν σε δροσίζει με τον κόκκινο χυμό του, 

όταν η κόρη σου βγαίνει στην αγορά 

από ένα γιο που μεγαλώνει 

μες τα ίδια σπλάχνα στοργικά. 

Μάνα ανατολίτισσα εσύ που θρέφεις

 τ' αρσενικά και τα θηλυκά

ένα κόκκινο σκασμένο ρόδι 

σου ραγίζει την καρδιά... 

ΤΙ ΗΜΟΥΝ

Τι ήμουν  5/6/2015

Ένα τίποτε 

ναι με ποιο δικαίωμα

ποια ήταν αυτή 

η ασύγκριτη σιωπή 

που ήθελα εγώ να χαλάσω

με πιο δικαίωμα ήθελα να κάνω 

ένα πόλεμο μέσα στην ψυχή σου. 

Ποιος ήμουν άραγε εγώ, τι αξία 

θα σου 'διναν όλα αυτά;

 Ένα τίποτε ήμουν

λίγο πιο ψηλά

 λίγο πιο χαμηλά ένα τίποτε, 

που πέρασε δίπλα απ' την λογική 

κι άφησε το μυαλό να δικάσει. 

Ένα τίποτε , λες και κρυφά την νύχτα

 όταν μόνη με κοιτάζεις

 εκεί στο σκοτεινό ταβάνι της μοναξιάς,

 ένα τίποτε ή ένας Θεός που δεν πρόλαβες

ν' αγκαλιάσεις.

Κλείσε τα μάτια, αλλιώς δεν ησυχάζεις,

ένα τίποτε που σε λάτρεψε...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ο άνθρωπος του κόσμου  4/6/2015

Ο άνθρωπος του κόσμου μπορεί

 να 'ναι τόσο μοναχικός, μπορεί 

να 'ναι τόσο δυνατός ,

όσο ένας αέρας πάνω 

στο λόφο της Ακρόπολης ,

όσο ένας αετός που πετά 

πάνω από τις κορυφές

στην Αγιά Σοφιά

και να χάνεται ...

Εκεί , ανάμεσα σε ψυχές 

και σε οράματα, σε θλίψη

 κι αναμνήσεις 

απ' το παρελθόν

και σ' άγονες στιγμές της ζωής.

 Ο Άνθρωπος του κόσμου

μπορεί να 'ναι Έλληνας μόνο

και να περπατά ,

στις κορυφές του ουρανού

κάτω απ' τα δάκρυα 

του Θεού...

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΑΛΕΞΗΣ 3 ΜΝΗΜΟΝΙΟ 18.000.000.000 ΑΝΤΙΟ ΑΛΕΞΗ

Αλέξης  3/6/2015

Αλέξη το παλιό τραγουδάκι μπορεί να λέει 

ότι πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης, 

σίγουρα όμως δεν  λέει  παράδοση της Ελλάδας άνευ όρων

 μέσα σε σαράντα επτά σελίδες ,

δεν έλεγε ότι φτάνει έως εδώ η αριστερή στροφή

 με βασικό συντελεστή τα δικαιώματα

 των εργαζομένων και των συνταξιούχων και του Έλληνα πολίτη, 

δεν είχε μέσα την χαρισματική  ηγεσία ενός νεαρού 

που προβλημάτισε τον κόσμο και επίσης δεν έλεγε πουθενά

ότι  δεν υπάρχει και το όχι μέσα στο ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο.

 Μέσα σε διαπραγματεύσεις, παρ μόνο χαμόγελα και τσιριμόνιες 

η υποσχέσεις που πρέπει να τηρηθούν 

άσχετα αν η Ελλάδα καταστραφεί κοινωνικά και οικονομικά. 

Σίγουρα το δικό σου βιβλίο 

Αλέξη πίσω από τις λέξεις και μέσα στις σελίδες  έχει τον σοιμπλε

ένα άνθρωπο που ο φασισμός και η κακία ξεχωρίζει, 

ένα άνθρωπο με ειδικές ανάγκες που στην καλύτερη των περιπτώσεων

θέλει ηθική και ψυχολογική στήριξη και φυσικά δεν έχει την δύναμη 

για να στηρίξει τους άλλους ανθρώπους και γενικότερα την κοινωνία. 

 Επίσης την αξιαγάπητη  Μερκελ κι αυτή πάντα ανακατεύεται μέσα 

στις σελίδες της ιστορίας σαν η φιλεύσπλαχνη αδελφή του Χίτλερ, 

που αγαπάει όλο τον κόσμο μα δεν είναι υπεύθυνη 

για καμία καταστροφή .

 Τον Ολλανδό μπλουμ που  νομίζω ότι μόνο για πατάτες μπλουμ

θα ήταν ικανός να μαγειρέψει  και  φυσικά σε  στρατιωτική μονάδα 

ο αρχιεκτελεστής

 και την γιαγιά λα γκαρντ βγαλμένη από παραμύθι 

της κακιάς μάγισσας, 

η του λύκου στην κοκκινοσκουφίτσα η της ανόητης νεράιδας...

Οι άλλοι όλοι απλά χορεύουν στον ρυθμό τους, 

ναι Αλέξη τον ίδιο χορό με αυτόν που χορεύεις και εσύ τώρα.

Αυτόν τον χορό που έφερε την μικρασιατική καταστροφή, 

την κατοχή, τον εμφύλιο, την χούντα 

και τους προδότες του εικοστού και εικοστού πρώτου αιώνα.

 Σε μια χώρα που κατασπαράζεται από Έλληνες και ξένους 

 σαν ένα κομμάτι κρέας  μέσα  στον κόσμο. 

Πες μου Αλέξη πόσο περήφανος είσαι όταν ταξιδεύεις

στο εξωτερικό και 

μετά γυρίζεις πίσω στην πατρίδα μας.  

Λοιπόν αγαπημένε μου φίλε αριστερέ και προοδευτικέ Αλέξη  

εσύ που κρύβεσαι πίσω από τις λέξεις  

και μέσα στο σαρανταεφτασέλιδο πατριωτικό μανιφέστο 

της παράδοσης της χώρας σου να ξέρεις  ότι  δεν έχουν ευθύνες 

αυτοί που κρύβονται πίσω και μέσα στις σελίδες ,

της προσωπικής σου παραδοχής της αποτυχίας μα και εσύ.  

Θα έπρεπε να ξέρεις ότι πολιτική λύση απέναντι στην αρκούδα που πεινάει

 για σάρκες δεν υπάρχει , οπισθοχώρηση και τρέξιμο δεν υπάρχει , 

παρ ένας μόνο δρόμος αγώνα και πολίτικης αλήθειας 

προάσπιση  συμφερόντων και επιλεκτικά ναι.?

 και αστραφτερά όχι  …  Λυπάμαι γιατί με τον δρόμο που ακολουθείς, 

δεν υπάρχεις ήδη σαν πολιτικός παρ σαν καρικατούρα πολιτική 

για αστεϊσμούς

 και η χώρα μας με τις λάθος επιλογές σου ξαναμπαίνει σε μια νύχτα, 

με οδηγό ένα φεγγάρι που κρύβεται μέσα στα  μαύρα σύννεφα ...

   Πρώτιστη και μέγιστη  προτεραιότητα είναι να προασπίσεις 

τα συμφέροντα του Έλληνα και της Ελληνίδας  Αλέξη... 

Αν  δεν μπορείς  σταμάτα λοιπόν να πληρώνεις  εσύ 

για τις αμαρτίες των άλλων και φρόντισε να μην πεινάσουν 

και τα άλλα δυο τρίτα του ελληνικού λαού, 

παίρνοντας μέτρα σκληρά για να εξόφλησης  

αυτά που έχουν καταχραστεί άλλοι  επιτήδειοι  Έλληνες και ξένοι 

οι οποίοι περιμένουν να ξεσκίσουν σαν σαρκοβόρα ότι απόμεινε .

Ο Έλληνας δεν αντέχει  άλλη σκλαβιά  

αν δεν το έχεις καταλάβει αυτό   θα σου πω ένα τραγούδι

   που άκουγα στο δημοτικό,

πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο προδότης  ο Αλέξης ???

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 

ΕΣΥ

Εσύ 2/6/2015

Ένας έρωτας ένα πάθος εσύ,

ένα ερωτικό κορμί 

ένας άγγελος στην γη, 

είναι η θέληση σου προσταγή 

μου ανήκεις τόσο λίγο 

 μα και τόσο πολύ,

μέσα μου εσένα έχω γευθεί. 

Είσαι η ζωή μου τής λήξης η σιωπή 

σαν απόγνωση πικρή

μα όταν σ' αγκαλιάζω

σαν αγγέλων κόλαση η στιγμή.

Το αγκάλιασμα οι χυμοί

 που σαν μέθη ερωτική,

 πνίγουν τις σκέψεις 

ω υπέρτατη ηδονή,

όχι δεν είναι το τέλος 

η απόλαυση η θεϊκή

 μα είναι η αρχή 

πάντα δικιά μας

ποσό δίκιο έχεις σαν θέα, 

σαν του αόρατου θεού

 η μαγική φωτιά

 που στον νου μου  

φέρνει πάθος κι ηδονή

 σαν αρχή έτσι ναι έτσι, 

σε θέλω με τα όχι και τα μη,

 αυτά που μέσα στην ζωή λένε 

πάρε με ακόμη πιο πολύ, 

 μην με αφήνεις σ' έχω ανάγκη 

 είσαι το δώρο στην ψυχή.

  Με κανείς θεά,

 με κανείς να παλέψω είμαι δικιά σου

 κι επειδή δεν έχω άλλο απ' την αρχή

 κρατά με μες την στην καρδιά σου 

απελπισμένα , πάρε μου την ζωή...

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ