ΠΡΟΚΛΗΣΗ

Πρόκληση     31/3/2015

Πρόκληση  είναι πρόκληση αυτή η άσπρη σελίδα 

απέναντι μου ,

είναι πρόκληση το φως που χάνεται σιγά σιγά 

μέσα στη απογευματινή βροχή που μας αγκαλιάζει,

 παρέα με τα χαμηλά σύννεφα που σκορπούν θολά 

την υγρασία τους πάνω και μέσα στην ψυχή. 

Χάνεται το φως της μέρας κι ανάβω την λάμπα 

με το πετρέλαιο,

 κανονίζω το φιτίλι να μην είναι πολύ μεγάλο  

και δεν πειράζει ας λείπει το πολύ φως 

κι ας είναι οι σκιές πιο μεγάλες

αρκεί  να φτάσει για σήμερα 

όλη την νύχτα η παρέα του φιτιλιού .

 Η παρέα του μαζί με τις σκιές του

 που θα με κάνουν να σκεφτώ παραμύθια 

 να πλάσω ήρωες,

 να δω πολέμους και φαντάσματα απ' το παρελθόν

 και  μέσα σε μερικά φυσήματα του αγέρα καθώς θα περνά

 ανάμεσα από τα τέσσερα παράθυρα του σπιτιού, 

 μήπως και μπορώ να σκαλίσω εκεί μέσα στα κλάσματα του χρόνου

 κάποιες εικόνες απ' το μέλλον. 

 Γράφω κρυμμένος πίσω από ένα παλιό τετράδιο ξεχασμένο

 μη χρησιμοποιημένο άχρηστο θα 'λεγα γι' άλλους, 

μα τόσο πολύτιμο για 'μένα με ξεθωριασμένο το χρώμα του 

 μα που στα χέρια μου οι λευκές του σελίδες

γεμίζουν με περιπέτειες ολόδροσα περιβόλια και με κήπους,

 μέσα σ' ατέλειωτα λιβάδια με μαγεμένα δάση και με νεράϊδες 

 μάγισσες και πριγκίπισσες όλες από άλλα παραμύθια,

 όλες από άλλες ιστορίες  κι όλες από άλλα χρόνια

 άλλους αιώνες μα τόσο ίδιες και τόσο διαφορετικές.  

 Φως, χρώματα, γέλια, χαρά, αισιοδοξία  

μα δεν είμαι στο ίδιο δωμάτιο ,

 πως όλα έχουν γίνει τόσο φωτεινά και περνάνε κοντά μου

 στέκονται δίπλα μου με χαιρετάνε και μ' αγκαλιάζουν  

 μου μιλάνε  

 Ποια ζωή είναι αυτή σε πιο παραμύθι είμαι τώρα

πια ιστορία με παρασέρνει σε χειμώνες και καλοκαίρια,, 

σε Άνοιξες και θάλασσες, σ' ουρανούς και βυθούς

 σε λιβάδια και θύελλες, σε έρωτες και τραγωδίες, 

σε ιστορίες αρχαίες και νέες   

 κι όλα αυτά όλα αυτά ανταμώνονται εδώ δίπλα μαζί μου 

 σ' ένα δωμάτιο. 

 Δάκρυα, θλιμμένες ιστορίες άνθρωποι απ' το παρελθόν 

που ονειρεύονται κι αυτοί , παραμυθάδες και ποιητές 

που δίπλα μου παρατάνε χαλασμένα μολύβια 

 δίπλα μου αφήνουν έργα ατελείωτα ζωγραφικής 

με χιλιάδες χρώματα,

 δίπλα χτίζουν χωριά και πόλεις με οράματα 

δίπλα μου στολίζουν με αγάλματα νίκες δίπλα μου ορθώνουν μνημεία

 που θα μας σημαδεύουν το μέλλον ,  

 κι όλα αυτά δίπλα μου μέσα στο δωμάτιο.   

Σελίδες πόσες σελίδες, πόση ώρα άρχισα να κρυώνω πολύ

  το παλτό κι η κουβέρτα δεν αφήνουν να ζεσταθεί η φαντασία 

κι άλλο, έχασα τα χρώματα έχασα τις ιστορίες 

 πρέπει να ανάψω τα ξύλα στο παλιό τζάκι   

 μα πρέπει να τα φέρω απ' έξω με τα προσανάμματα και μ' ένα δαδί 

 να πάρω απ' την λάμπα που καίει μια φλόγα και να ζεσταθεί 

πάλι όλο το δωμάτιο.    

Γρήγορα όμως γιατί άφησα πολλά στη μέση,    

άρχισε να χιονίζει έξω απ' το βουνό ακούγονται  

οι φωνές από ένα κοπάδι λύκων τα σύννεφα ακόμη πιο βαριά  

 είναι πλέον σαν μανδύας κατάλευκος που  πλέκει  

σιγά σιγά το χρώμα της γης άσπρο.

 Χιονίζει  σαν να φροντίζει ο ουρανός  να γεμίσει  την γη με  ελπίδα  

 για το μέλλον με λευκές νύχτες  

για μια ελπίδα φωτός,  

σταμάτησαν όλα τι ησυχία μέσα στο απαλό πέσιμο του χιονιού

 ακούγονται μόνο τα βήματα μου και τα ξύλα, 

που φορτώνω στην αγκαλιά μου για να συνεχίσω 

την αστραφτερή νύχτα του δωματίου. 

 Ακόμη μερικές αχτίδες φωτός και ζεστασιάς προσθέτει 

 τ' αναμμένο πλέον τζάκι και 'γώ βυθίζομαι πάλι στις σελίδες 

 μου στις  σκέψεις μου και στις ελπίδες 

ότι θα μπορώ ν' αγκαλιάσω έναν άλλο κόσμο στο μέλλον,

 λέγοντας τα τόσο απλά πράγματα του σήμερα. 

Πρόκληση ναι πρόκληση είναι αυτή η άσπρη σελίδα σήμερα 

 ένα καλό βιβλίο αύριο πραγματικότητα ταξίδια ζωή  

μα τι λέω ας γυρίσω πίσω εδώ στην λάμπα και στο τζάκι 

 κι ας αφήσω τις προκλήσεις να 'ναι πίσω από το χαρτί 

  εγώ μπορώ να χαρώ τώρα τις λευκές σελίδες με τις γραμμές 

 και να πάω μόνο όπου  μ επιτρέπουν αυτές 

  στην νυχτερινή πρόκληση της ψυχής , 

 που αφού επιλέξει που θέλει, να ταξιδέψει πιο γρήγορα 

από οτιδήποτε 

στο παρελθόν η στο μέλλον !!!

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ΜΑΡΙΑ ΜΗΛΙΩΝΗ

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

   Η ΕΛΛΑΔΑ  ΕΙΝΑΙ  ΜΟΝΗ ΤΗΣ ...    30/3/2015

Σκέφτομαι αν η κυβέρνηση εκτός απ΄ το συμβιβασμό

 που έχει κάνει με την κυρία Μέρκελ και τους συμμάχους 

 έχει να αποδώσει δικαιοσύνη μέσα στην Ελλάδα,

 στο εσωτερικό της Ελλάδας, στους υπεύθυνους .

Αυτούς που έχουν οδηγήσει το λαό σ΄ αυτή τη φτώχεια

 και την κατάθλιψη, σ’ αυτή τη μεγάλη αδικία. 

Αυτό που ευαγγελιζόταν ο κύριος Τσίπρας και τα παλικάρια του

ελπίζω να το κάνει πραγματικότητα 

κι επιτέλους η δικαιοσύνη να δώσει αυτά που δικαιούνται

σ’ αυτούς που τ’ απέκτησαν με τόση προδοσία και βια

απέναντι στον Ελληνικό λαό. 

Τουλάχιστον κύριοι, αν δεν προλάβετε να κάνετε τίποτε 

ξεκαθαρίστε το τοπίο απ’  τους εφιάλτες  

κι αφήστε την χώρα καθαρή με διδάγματα Δημοκρατίας 

μήπως στο μέλλον μπορέσει  να προχωρήσει μπροστά.

  Και φυσικά δεν μιλάμε για αριστερούς, δεξιούς ή πασοκτσήδες

  αλλά για τους καταχραστές, τους υπόλογους

 και τους υπευθύνους νομικά απέναντι

 στην Ελληνική δικαιοσύνη,  

απέναντι στον Ελληνικό λαό 

σ’ εμάς όλους που επί πέντε χρόνια αντέχουμε 

να μας εξουσιάζουν άνθρωποι εχθροί  

που υποτίθεται ότι μας βοηθάνε οικονομικά 

οδηγώντας μας στην οικονομική εξαθλίωση 

και στο μαρασμό του Ελληνικού έθνους. 

Αποδώσετε ευθύνες όχι για το σήμερα,  

μα για το μέλλον της πατρίδας μας.

Η αξιοπρέπεια του Έλληνα δεν έχει ορίζοντες 

ξεπουλημενους,

μα φιλοσοφία ενός προηγμένου λαού,

 ενός αρχαίου λαού που μετά από χιλιάδες χρόνια 

οι βάρβαροι προσπαθούν να τον εξουθενώσουν 

οικονομικά, κοινωνικά να τον κατακτήσουν 

 και να τον οδηγήσουν στην αφάνεια της ιστορίας!!! 

ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ  ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ 

ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΗ ΤΗΣ 

ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣΕ ΑΚΡΙΒΑ

 ΤΙΣ ΦΙΛΙΕΣ  ΜΕ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ !!!

ΠΟΙΗΤΗΣ  ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 

ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΑΝΔΡΕΟΥ

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ

 Μου λείπεις  29/3/2015

Μου λείπουν οι ώρες

με τα χάδια της,

τα όμορφα τα μάτια της

κι η ζέστη αγκαλιά της.

Μου λείπουν οι ανάσες  της

οι ερωτικές γκριμάτσες της,

τα στήθη το κορμί 

και τα καυτά φιλιά της!!!

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΑΓΑΠΗΣ

Χειμώνας αγάπης   28/3/2015

Ένας χειμώνας αγάπης 

που από μακρυά 

περνά μες την καρδιά , 

μπορεί κι ένας χειμώνας 

οφθαλμαπάτης.

Με τόση υγρασία τόσα φιλιά

που έπνιξαν τα μυαλά

με βλέμμα απάτης, 

υγρασία και βροχή 

μες το κορμί και την ψυχή 

κι αυτό που λάμπει 

είναι η φωτιά που καίει

την δική μας την καρδιά. 

Μ' ελπίδες κι όνειρα μακρινά 

ότι οι ώρες κι ο χρόνος 

θα μας λυπηθεί 

 και θα μας αφήσει

 να ζούμε μαζί .

Ζήλια, ένοχα μυστικά 

χάδια ατελείωτα στα χείλη φιλιά. 

Μετρούσα αν ήταν έρωτας η αγάπη 

μ' αυτό που αγκάλιασε εμάς 

ήταν και τα δυο μαζί ,

όπως αυτή η βροχή 

που μας πότισε 

με λάμψη στην ψυχή ,

μ' ένα χειμώνα αγάπης.

Τρέχω κοντά σου σαν παιδί 

κι αφήνω αυτήν την βροχή ,

 να μου θυμίζει ότι είμαι 

και τώρα εκεί .

Όπως όταν τρέχω 

στην αγκαλιά σου

 βρεγμένος , 

τρελά ερωτευμένος!!!

ΠΟΙΗΣΗ  ΣΩΤΗΡΗΣ  ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΠΙΚΡΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Πικρός έρωτας 27/3/2015

Όταν πεινάει το κορμί

και το μυαλό

για ένα άγγιγμα

η ψυχή κολασμένη χτυπιέται,

στου παραδείσου τις στροφές

στης κόλασης της αναλαμπές

από φωτιές 

κι από χαρτιά,

στην καρδιά κρυμμένα.

Όταν ο έρωτας ποθει,

όταν το σώμα δεν μπορεί να εξουσιάσει,

τότε η καταιγίδα είναι σιωπή 

η θάλασσα ανήμπορη

δεν τολμά να μας αγκαλιάσει.

Τότε αφήνουμε τα παλτά, 

βγάζουμε στους ώμους μας φτερά

και ξενυχτάμε ,

σε ταξίδια μακρυά από την γη

σε κλέφτικα όνειρα μπορεί

που τα πουλάμε. 

Για μια δραχμή ή ένα ευρώ

τόσο αξίζουνε εδώ 

όλες οι πληγές μας ,

σ' ένα αντίθετο κόσμο πικρό

που δεν γλυκαίνει απ' τον καημό, 

της ψυχής τις συμφορές μας!!!

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΡΙΣΤΗ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΟΥ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΟΥ  26/3/2015

Πικρό απόγευμα μοναξιάς καίει καθώς χιλιάδες βουητά 

  μ' αγκαλιάζουν, πολλές αναμνήσεις που ζητούν έλεος 

πολλές ιστορίες χωρίς τέλος.

Εικόνες σκληρές που σαν μπάτσες χτυπάνε την θύμηση 

και λέξεις, πράξεις, ιδέες που δεν ξεπεράστηκαν, 

μ' αφήνουν ακόμη να οργώνουν τα κοφτερά αλέτρια, 

το κορμί, τις αισθήσεις, το βλέμμα, τις βουές

 της φθαρμένης ψυχής εκεί μέσα σ' ένα σώμα που πετά 

ακόμη μέσα σ' ένα σώμα που βουλιάζει σε μια πίσσα 

απ' την κόλαση. 

Βρέχω τα πόδια μου πότε με θάλασσα 

και πότε μέσα στην αστρόσκονη της λήθης, 

πότε με φωτιά και πότε μέσα σε ξεχασμένο σύμπαν 

πότε σταυρωμένος και πότε ήρωας, 

πότε  επαναστάτης και πότε προδότης .

Χάνομαι λέω χάνομαι και πάντα είμαι ο ίδιος μεταμφιεσμένος 

μέσα σε φορέματα και στολές μέσα σε πρόσωπα μέσα σε αισθήματα 

μέσα σε παραισθήσεις, ψάχνοντας μια λύτρωση δικιά μου

που  δεν την βρίσκω ποτέ κι όταν την βρίσκω δεν μου ανήκει 

και με ειρωνεύεται λέω εγώ σε θέλω, μα δεν σε μπορώ δίπλα 

 εγώ σε θέλω μα πρώτα ανήκω αλλού, σε θέλω, σε θέλω . 

Βαρέθηκα που λες και θέλω και 'γώ να φύγω κι όλα τα ραντεβού 

της ζωής να τα στείλω σε μια άλλη ζωή 
και να υπογράψω αν θέλεις.

Ναι  τα χρωστάω !

 Θα  πάω σ' αυτά τα ραντεβού  

στην άλλη ζωή ίσως οι ελπίδες για τα θέλω από μια να γίνουν 

δυο ή ίσως να μην έχω καμία ελπίδα οπότε να κερδίσω 

ότι δεν θα χάσω ,

καμία από την καμία αλλά θα παραμείνω μ' αυτό που έχω 

καμία λοιπόν 

κι αν αρχίσω να χάνω θα φύγω πάλι, 

ναι τόσο εύκολα η δύσκολα σας λέω βαρέθηκα,  

τα ηλεκτρικά φώτα, την δύση που κάθε μέρα αλλάζει 

μόνο την ώρα της έλλειψης και μας αναγκάζει να κοιμηθούμε

 σ' ένα ψεύτικο κόσμο με ψεύτικο φως .

 Νύχτα μετά την δύση, νύχτα μετά τις αγωνίες, νύχτα και σκοτάδι 

 ν' αγκαλιάζει όλα τα θέλω, 

βαρέθηκα μωρέ τις πρόστυχες ανατολές, 

την ψευδαίσθηση της ελπίδας που μ' έβαζε πάντα στην αγωνία

 να κατακτήσω το σήμερα και το αύριο ,

βαρέθηκα και ζήλεψα να μπορώ να κοιμηθώ πάνω στο χορτάρι, 

 να πεινάσω, να κυνηγήσω και να κατακτήσω με δύναμη τον έρωτα, 

την τροφή μου, να κάνω παιδιά, να κοιμηθώ στο κρύο, 

 να μ' αγκαλιάσει το σκοτάδι, να φοβηθώ 

και  να δω μέσα στην μαύρη νύχτα μόνο αυτό που μου επιτρέπει, 

να δω την αλήθεια της φύσης το αληθινό φως 

βαρέθηκα και θέλω να φύγω απ' τα ψεύτικα αρώματα, 

από τα  στολίσματα της απελπισίας που αλαζονικά με κάνουν πιο ισχυρό.

Βαρέθηκα σας λέω και θα φύγω ,

αισθάνομαι να φυτρώνουν τα φτερά στην πλάτη μου, 

αισθάνομαι να γερνάει το κορμί μου, αισθάνομαι να χάνω τις αισθήσεις 

το ένστικτο την δύναμη, 

αλλά αυτά τα φτερά που έκαναν ρίζες μέσα μου λες και παίρνουν δύναμη

 απ' την ψυχή μου και μαζεύουν όλο αυτό το νέκταρ αυτών που πέρασα, 

μαζεύουν όλα τα φίλτρα των αναμνήσεων καταστάσεων εμπειριών 

και τ΄ αποθηκεύουν σαν απόσταγμα ανάμεσα στα δυο φτερά. 

Η ψυχή λες να ετοιμάζεται μόνο για το ταξίδι η αόρατη ψυχή 

μέσα σε δυο αόρατα φτερά .

Λες γι' αυτό να προσπαθώ

 ν' αφήσω εδώ πάνω στο χώμα το μαγικό που πατάω κάποιες 

δροσοσταλίδες 

από λέξεις γραμμένες από 'μένα. 

Πόσο πικραμένα απογεύματα χτυπάνε μέσα μου την πόρτα 

 όταν ένας άγγελος μου χαμογελά και τον αφήνω να φύγει

  μετράω τις μέρες και τους μήνες που θα σπάσω τις χειροπέδες  

τις αόρατες δεσμεύσεις με την αλήθεια της ζωής 

και θα ονειρευτώ πάλι μέχρι την νέα γέννα, την πλάση   

έτσι όπως την ονειρεύομαι κάθε φορά 

μέχρι να τελειώσει 

ο χρόνος μου !!!

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΑΝΑΜΟΝΗ

Αναμονή  25/3/2015

Σε κοιτάζω και χαμογελάς

όπως παλιά με την ψυχή σου,

τότε που τα παιδικά μυαλά

πετούσαν στα ουράνια.

Σιγανά στον ορίζοντα, 

παίζεις ανάμεσα στα σύννεφα

εκεί που σε είχα μέσα μου, 

μαγικά στην ψυχή μου.

Ανάμεσα σε χρυσούς αγγέλους

και σε πριγκίπισσες,

πόσα παιχνίδια έχει ο ουρανός

 όταν η αυλή της καρδιάς

ανοίγει τις κλειστές πόρτες ,

πόσα αληθινά και ψεύτικα 

παιγνίδια της ψυχής, 

αναμένουν την ζωή!!!

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΡΙΣΤΗ   ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ

ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ

Υποκριτής   24/3/2015

Αγαπημένη Εβίτα 

είσαι ένας κριτής ,

μιας ερωτευμένης στιγμής

 στα όνειρα σου, 

 αυτά που είναι μακρυά σου. 

Όσο εγώ και να σε  θέλω ,

 να σ' αγαπώ είμαι ένας υποκριτής

σε γέλασα θες να μου πεις

και δεν αξίζω

την αγκαλιά σου, τον έρωτα σου. 

Κοίτα εκεί  μες την νύχτα, 

χιλιάδες θα 'ναι τα πρωϊνά 

αυτά που για 'σένα μακρυά

θα με κρατάνε απ' τα φιλιά σου 

απ' την αγκαλιά σου. 

Όταν ο ήλιος θα φεύγει ,

 με δάκρυά καυτά 

θα κλαίει σιωπηλά,

 γιατί θα ξέρει.  

Ότι  η αγάπη που σου 'χω 

αντιμετώπισε την φθορά 

δεύτερη φορά, 

και πολλές ακόμη

δεν είχε την ευκαιρία  

 να ζει κοντά σου, 

τον έρωτα σου, την αγκαλιά σου. 

Αγαπημένη Εβίτα

 είσαι ένας κριτής, 

κι εγώ ένας υποκριτής 

που θα σε χαϊδεύω, 

θα σε φιλάω στα όνειρα σου 

όλα τα κρυφά σου. 

Χαμογέλα και κοίτα στα μάτια 

αυτά που σε λατρέψανε

 και δεν αντέχανε, 

μα πάντα θα έχουν 

κρυμμένα μέσα μια εικόνα

  την δικιά σου !!!

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΡΙΣΤΗ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ

ΠΕΤΑΜΕ

Πετάμε 23/3/2015

Πετάμε ναι,

αυτό ήθελα να σου πω σήμερα 

 για μια μικρή πεταλούδα, 

τόσο ευαίσθητη, τόσο ευάλωτη 

που έβγαινε απ' την καρδιά μου 

μέσα και πετάριζε

δίπλα στα δάκρυα σου 

που λάμπουν ακόμη 

 σαν μικρά διαμαντένια στολίδια. 

Ήθελα να σου πω ότι την άγγιξα,

 την έβαλα μέσα στα χέρια μου, 

 αισθάνθηκα ότι σ' είχα αγκαλιά 

και πετούσες μαζί με την πεταλούδα. 

Χωρίς φτερά εσύ, μα με συναισθήματα 

 μέσα στην ψυχή μου πάνω στα σύννεφα 

του δικού μου ουρανού.

 Πόσο νέα , πολλά ατελείωτα συναισθήματα 

 με ποτίζεις όταν αφήνεσαι  στα όνειρα μου

 αν θέλεις να ξέρεις τότε είναι που πετάμε 

κι οι τρεις μαζί ,

εγώ, εσύ κι η πεταλούδα!!!  

ΠΟΙΗΣΗ  ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΘΕΩΡΩ

θεωρώ   22/3/2015

Θεωρώ αστείο 

κι όχι σοβαρό, 

ότι προσπαθώ να βρω 

τ' άλλο μου μισό.

Αφού εσένα έχω 

μέσα στην αγκαλιά, 

στην αγκαλιά που καίει 

σαν μικρή φωτιά .

Αγάπης χάδια,

έρωτας, καρδιά, 

πόθος και πάθος,

κι όλα αυτά τα μυστικά

που έχω από 'σένα 

αγαπημένο μου μικρό ,

είναι τελικά στη ζωή μου 

τ' άλλο μου μισό.

Γιατί τα όνειρα, τα χάδια,

 τα φιλιά, είναι τα ωραία 

υπέρτατα χαρίσματα, 

κρυφά αγάπης μυστικά.

Όταν θυσιάζεις 

για 'μένα μια ζωή,

γεμάτη από αγάπη 

κι έρωτα μαζί. 

Είσαι τόσο όμορφη

που σβήνεις στον ουρανό,

όλα τ' αστέρια νεράϊδα

γιατί είσαι αυτό που θεωρώ.

εδώ δίπλα μαζί μου,

 τ' άλλο μου μισό!!!

ΠΟΙΗΤΗΣ  ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΠΑ

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ

Καταδικασμένες ψυχές  21/3/2015

Όταν τα μεσάνυχτα έρθουν ξανά 

τότε θα καταλάβεις πως δεν ήτανε δυνατόν

δεν μπορούσες,

 μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο να γυρίσεις όλο τον κόσμο

 ν' αφήσεις όλες τις ελπίδες ν' ανατείλουν

και να προχωρήσεις σ' ένα άγνωστό μέλλον.

Έτσι , εκεί που η αγάπη εκεί που τα όνειρα, 

εκεί που οι ελπίδες,

 ήταν καταδικασμένες, ήταν προδομένες,

 ήταν αφημένες χωρίς νερό ,χωρίς να ενδιαφερθεί κανείς

 για το αν όλα αυτά θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν

 σ' ένα κόσμο να μας οδηγήσουν σ' έναν άλλο κόσμο,

 σ’ ένα κόσμο που δεν ήτανε καταδικασμένος προτού γεννηθεί 

σ’ ένα κόσμο που μπορούσε να δεχτεί μια ακόμη αγάπη,

 χωρίς υποκρισία, χωρίς ψέμα 

 σ' ένα κόσμο που τα χαρτιά δεν είχαν σφραγίδες 

μ' άλλαζαν εξώφυλλα για να 'ναι πάντα

 το περιεχόμενο ευτυχισμένο 

το περιεχόμενο ανθρώπινης ζωής .

Αυτό που είναι  μέσα σε μια φυλακή 

της μοναδικής αγάπης ,

 της γνώσης των πρέπει της οικογένειας ,

 άσχετα αν μέσα μας έχει σαπίσει όλο το περιβόλι

 και σκάβουμε με τα νύχια μας για λίγη ελπίδα, λίγο φως,

 που κι αυτό  κρυμμένο αφήνει να μουχλιάσουν τα όνειρα μας,

 τα θέλω μας,

 μέσα σε καταιγίδες αισθήσεων που γίνονται παραισθήσεις,  

 καθώς χωριζόμαστε απ' την φύση μας 

κι ένας άλλος αόρατος άνθρωπος απλώνει τα χέρια του 

 κι αγκαλιάζει αυτά που εμείς αφήνουμε να μας οδηγούνε

 πέρα απ' την κόλαση εκεί που δεν υπάρχει τίποτε  

στην ανυπαρξία ,γιατί μια ψυχή 

 που δεν μπορεί να δει το καλό, το κακό και να το μοιράσει

  χάνεται  για πάντα μακρυά κι από τα τελευταία σύνορα 

 του παραδείσου και της κόλασης, 

 μέσα σ΄ ένα βάθος, ένα σκοτάδι ,

που στέκονται μόνο οι αφημένες ψυχές, οι εγκαταλελειμένες,

οι μη καταδικασμένες,  η μη ορισμένες,

 περιμένοντας να γυρίσουν πάλι  πίσω 

για να διαλέξουν, το αύριο !!!

ΠΟΙΗΤΗΣ  Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΝΑ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ