ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΝΙ

Κόκκινο πανί        1/2/2015

Θέλω να σε ζωγραφίζω τόσο πολύ 

να τραβήξω το κόκκινο πανι, 

που εξουσιάζει το δικό σου το κορμί 

να πάρω την κρυφή την δύναμη.

Ναι, Θέλω να σου δώσω

μια καρδιά μοναχική,

 θέλω να σου φερθώ τόσο ευγενικά

 αλλά σε βλέπω χαρούμενη χαμένη. 

Μέσα σε γκρεμούς της ψυχής σε μυστικά, 

 μέσα σε αδιάβατα μονοπάτια

 και δεν μπορώ να καταλάβω 

πόσο ψεύτικες αγωνίες έχεις για τη ζωή.

Πόσο εύθραυστα είναι τα όνειρά σου,

 θέλω να σου φερθώ τόσο ευγενικά

αλλά τα χαμένα σου όνειρα με κρατάνε 

μακρυά.

Μέσα σε μία κόλαση,  

δεν είσαι άγγελος ή ποιητής

είσαι ένας διαβόητος παράνομος

χαμένος διάβολος της γης.

Εντάξει  κόλαση δε σε θέλω πια ...

Ας σταματήσουν τα χείλη σου

να μου ρουφάνε την καρδιά, 

και πέταξε το κόκκινο πανί 

πες μου έλα με λόγια απλά,

στον θάνατο που τυραννάς εκεί !!!

ΠΟΙΗΣΗ Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΖΩΓΡΑΦΟΣ  YIOTA DEYIART

ΜΟΙΡΑΙΑ

Μοιραία           31/1/2015

Είμαι σίγουρος μοιραία χαμογελάς τα βράδια 

όταν σκέφτεσαι όλα αυτά που έχω να σου πω,

βάζεις τις φίλες σου και κάνουνε ρημάδια 

όλες τις λέξεις και τα δικά μου σ' αγαπώ.

 Είσαι υποκρίτρια σκέφτομαι και κλαίω 

δεν μ' αγκάλιασες καθόλου για να δεις ,

θέλεις να νιώσω ένα πόνο στο σκοτάδι 

θέλεις να δεις χαμογελώντας 

ένα τέλος μια ψυχής.

Είσαι  μοιραία ,

υποκρίτρια δικιά μου ερωτευμένη 

σ' ένα κόσμο κατωτέρας προσμονής, 

υποκρίτρια αν με διώξεις στο παιχνίδι 

 δεν θα μπορείς άλλο εμένα να με δεις .

Είμαι σίγουρος χαμογελάς τα βράδια 

όταν στις φίλες σου λες

 ότι σ' αγαπάει ποιητής, 

γυρνάς το βλέμμα μοιραία απελπισμένα

και ονειρεύεσαι πως θα 'ναι να πέρασεις, 

χιλιάδες λάθη σε μια αγάπη προσμονής.

Μα τρελαίνεσαι στο λέω εγώ τρελαίνεσαι 

σαν δεν φαίνεσαι εκεί που σε ζητώ 

αποφαίνεσαι στο λέω αποφαίνεσαι 

σε μια δίκη με κατάδικο τον δικό μου εαυτό. 

Ερωτεύεσαι στο λέω ερωτεύεσαι

 είσαι μάγισσα που έτυχε να βρω 

θέλεις έρωτα στο λέω θέλεις έρωτα 

και παχνίδι μόνο θεϊκά ερωτικό .

Μα εγώ, εδώ είμαι κοντά σου  

μόνο για την καρδιά σου 

υποκρίτρια το κορμί σου θέλω να φιλώ 

είμαι για σενανε μόνο για 'σένα που αγαπώ.

Είμαι σίγουρος  μοιραία χαμογελάς τα βράδια 

όταν σκέφτεσαι όλα αυτά που έχω να σου πω !!!

ΠΟΙΗΤΗΣ Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ΑΝΝΑ ΔΗΜΑΚΗ

ΝΕΡΑΙΔΕΝΙΑ ΟΝΕΙΡΑ

Νεραϊδένια όνειρα     30/01/2015

΄Ονειρα νεραϊδένια αγάπη μου

είσαι σαν την αγάπη σαν τον έρωτα 

όταν δεν υπάρχεις πουθενά 

ίσως μόνο στην θέληση του μυαλού

μέσα σε ένα συρτάρι

στους τιμωρημένους του θεού.

Όταν θέλει ο Θεός ένα έργο 

μια αγάπη την κάνει αριστούργημα

ή αφήνει να καλπάζει  

σ' ένα πάθος τρέλας

περιμένοντας μόνο ένα γκρεμό 

να το πληγώσει.

Αυτό ξέροντας

ότι  είναι ο τελευταίος καλπασμός,

μαζεύει όλα τα χρώματα της γης 

και ταπεινά τ' αφήνει να πέσουν

 μαζί του στην ανυπαρξία .

Είναι σαν την ώρα όταν 

ζαλισμένες οι σκέψεις,  

απ' το ποτό και την νύχτα 

ψάχνουν δρόμο 

ανάμεσα στα άστρα 

τα σβησμένα, 

όνειρα νεραϊδένια αγάπη μου!!!

ΠΟΙΗΤΗΣ  Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ΑΝΝΑ ΔΗΜΑΚΗ

ΠΑΡΑΦΕΡΕΣΑΙ

Παραφέρεσαι  29/1/2015

Λυπάμαι,

λυπάμαι που δεν ήσουνα αυτή 

μια κυρία, 

μες του καλοκαιριού 

την ερωτική στιγμή, 

όταν σε είδα πάλι ένα πρωϊνό

καθώς  στην Σμύρνη έψαχνα, 

ένα θανατικό. 

Υποκρίνεσαι δεν δίνεσαι, 

έχεις πολλά να κλάψεις ζωντανή 

μα δεν σ' αγγίζει η αγάπη, το κορμί 

κρύο σαν αθάνατος ο θάνατος 

μόνος του εκεί μέσα σου που ζει,  

ελπίζεις ζεστά σε μιας αγάπης την σιωπή 

μα συντριβή μόνο νιώθεις εσύ εκεί 

που σ' άλλους είναι μια καρδιά μοναδική .

Παραφέρεσαι, ιδρώνεις, κλαις 

και παράξενα φέρεσαι 

όχι γιατί εμένα αγαπάς 

μα μιας ζωής άλλης μια συνταγή. 

Αν ενδιαφέρεσαι έλα απόψε

 κι αγκάλιασεμε το κορμί, 

έλα και φίλησε με πάθος την ψυχή 

αυτή που τόσο άσχημα αιμορραγεί,

 την δική σου που τόσο άσχημα φέρεσαι .

Εγώ είμαι εδώ, είμαι για 'σένα 

στης αγάπης τον σκοπό, 

μα διαλύομαι μακρυά σου πια δεν ζω 

 υποκριτικά φέρεσαι  όχι  σε 'μένα

 μα σε 'σένα δηλαδή, 

 αυτό είναι που δεν έχει όρια  

παρά μια μόνο στιγμή

 αυτήν που χρωστάς στην δική σου την ζωή .

Δεν σε χρησιμοποίησαν ,

μόνο στο πίσω της σκέψης σου σε φίλησαν

 και εσύ το δέχτηκες  και πήρες το φιλί 

ένα αόρατο σημάδι που εξοφλεί ,

ότι δεν μ' αγαπάς,  με χάνεις

ζητάς χρόνο τελικά όπου κι αν πας,

 γιατί δεν ξέρεις αν η αγάπη είναι αυτή,  

που δεν συναντήθηκες ποτέ σου εσύ στη ζωή. 

Παραφέρεσαι και σιγά σιγά με χάνεις, 

και δεν ενδιαφέρεσαι παρά μονάχα

 τις κρυμμένες τις στιγμές, αυτές 

που ξέρεις ότι είσαι για 'μένα 

 μόνο αυτό που εσύ θες ,

παραφέρεσαι!!!

ΠΟΙΗΤΗΣ Σωτήρης Σπηλιώτης
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΙΟΥΛΑ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ

ΥΠΟΚΡΙΝΕΣΑΙ

Υποκρίνεσαι   28/01/2015

Υποκρίνεσαι,

 δεν ξέρεις αλήθειες

 μόνο ψέματα ,

είσαι αυτή που δεν μπορείς

 να δεις

 πέρα από' την κόλαση,

 που δεν μπορείς να δεις 

πέρα απ' τις πολυκατοικίες,

 που δεν μπορείς να βρεις 

πίσω στο σχολείο του μυαλού

 τι  σ' απασχολεί.

 Μέσα σε μία ψυχή

 είσαι καταδικασμένη

 μέσα σε μία κοινωνία 

που δεν σ' αναγνωρίζει ποτέ.

 Ιδιαίτερα, ιδιαίτερα

 είναι προδομένη η καρδιά σου 

αυτή που δεν θα γίνει ποτέ

ανθρώπινη.

Αυτή που βούλιαξε 

μέσα στην κόλαση, 

εκεί που οι ξεχασμένοι 

απολαμβάνουν το θάνατο.

Περιμένω να με καλέσεις

κι ας υποκρίνεσαι ,

σου υπόσχομαι να πάμε 

την ίδια βόλτα μαζί 

αυτήν που κάναμε, 

και στον παράδεισο!!!

ΠΟΙΗΤΗΣ   Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ΕΥΑ ΚΟΥΣΤΕΡΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΟΣΟ ?

Πόσο    27/01/2015

Κι όμως δεν ξέρεις

πόσο πολύτιμη είσαι

δεν ξέρεις ,

πόσο τα χέρια σου μαγεύουν

δεν ξέρεις,

πόσο οι νεράϊδες σε φυλάνε 

μυστικά σαν Αγία

και σε στολίζουν μ' αστέρια

και χρυσοκέντητα 

λευκά φορέματα.

Δεν ξέρεις ,

πόσο μπορείς να χάνεσαι 

μέσα σε μαγεμένα δάση

του μυαλού

και σαν ζωγραφιά ν' ακουμπάς 

πάνω σε διαμαντένιες καρδιές 

που λιώνουν.

Ίσως δεν ξέρεις τίποτε ακόμη

σαν νεράϊδα πόσο πολύτιμη, 

πόσο ακριβή είσαι για μένα, 

δεν πειράζει.

Πόσο να προσπαθούσα 

να σου πω γι' αυτό,

πόσα δάκρυα παρακαλετά και συνειδήσεις

θα έπρεπε ν' αφήσω στα πόδια σου 

για να με κοιτάξεις σαν άνθρωπο στα μάτια. 

Πόσα στραγκίγματα του μυαλού

κι ανατριχιάσματα του κορμιού

θα σ' έπειθαν για έναν έρωτα τόσο μεγάλο. 

Πόσο πολύτιμη ήσουν για μενα 

ακριβή μου αγάπη, 

πόσο!!! 

                                                                            ΠΟΙΗΣΗ   Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΕΛΠΙΔΑ - ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

ΕΛΠΙΔΑ                       25/1/2015

Η νύχτα ορίζει

τους κανόνες

μικροί ψεύτες

με μεγάλο λόγο

έξυπνοι κλέφτες.

Λυπάμαι που θα φύγω

και θ' αφήσω

τόσα μόρια τόσα σύρματα

να μας δένουν

τόσες στεγνές σκέψεις

ν' απολαμβάνουν

αυτά που δεν θέλουν

να δώσουν.

Ψάχνω ένα ουράνιο τόξο

τρομάζω για το μέλλον,

την λογική της αφαίρεσης

κουφάρια θαρρώ

πως με μιλούν

χωρίς τάφους.

Θα 'λεγα δεν γεννήθηκαν

κάποιοι μα πέθαναν...

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

Εμείς που περιμένουμε

το χρόνο

εμείς σε μια στάση όλοι μαζί

σκυμμένα τα κεφαλιά αυτή την εποχή

σκυμμένες κι οι ψυχές στην εξαθλίωση.

Χαμογελάμε σε μια σκέψη μια στιγμή

εμείς οι άποροι εμείς οι φτωχοί

ελάτε όλοι μαζί ελάτε όλοι μαζί

σ' ένα καινούριο δρόμο.

Απλώστε την καρδιά

υψώστε την ματιά

κι ελάτε όλοι μαζί

με μια νέα ανάσα, μια νέα πνοή,

να σιγουρέψουμε τον κόσμο.

Να πάμε σ' άλλη στροφή

σκυμμένες ψυχές στην εξαθλίωση

να σιγουρέψουμε τον κόσμο.

Μαζεμένοι στην πλατεία φωνάζουμε όλοι

φωνάζουμε όλοι μαζί για την εξαθλίωση

μα αυτό μπορούμε να το αλλάξουμε

αυτήν την Κυριακή.

Σ' ένα κανονικό κόσμο με την ψήφο

αν είναι δυνατή

για ένα ξεκίνημα στη ζωή

λίγο ψωμί, την υγεία, την ελευθερία

των νέων την παιδεία κι έγινε νέα αρχή

νέα πορεία.

Κάτω στις αυλές σε πόρτες ανοιχτές για ελπίδες

μακρυά από την εξαθλίωση ένας λαός δυνατός

ένας λαός δυνατός,

ένας λαός δυνατός ψηφίζει

κι όχι...

Σωτήρης Σπηλιωτης

ΙΔΑΝΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Ιδανική γυναίκα    24/1/2015

Ιδανική ομορφιά γυναικεία

χαρά η συντροφιά στην καρδιά

που ποθούσαν τα λευκά 

όνειρα μου.

Δεν ελπίζω, δεν ζω 

σε απόσταση θαρρώ

ότι είναι το οξυγόνο φτωχό

δεν είναι απλά σάπιο.

Μόνο ένας βούρκος

που δεν μ' αφήνει να σωθώ

ιδανική γυναίκα μακρυά

από σένα δεν ζω

σ' αγαπώ .

Πάντα λέω τα σωστά 

μπορεί να 'ναι και λάθος,

το μυαλό σου φωλιά

 η αγκαλιά σου φωτιά,  

σ' αγγίζω και με καίει 

το πάθος.

ΠΟΙΗΤΗΣ Σωτήρης Σπηλιώτης

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΑΝΔΡΕΟΥ

ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ

Σε  λατρεύω 23/1/2015

Θα μου δώσεις γη 

απ' το κορμί  σου

και νερό απ' την πηγή σου

όταν σε κρατώ .

Μέσα στα χέρια, 

όταν για 'σενα μεθώ ,

όταν τ' άστρα αγαπάω 

και το θεϊκό λαιμό φιλώ.

Το μεθυστικό φιλί σου 

είναι η δύναμη 

που στα χείλη 

σαν δηλητήριο ρουφώ. 

Σε φιλώ 

και σε σκοτώνω ,

με δηλητήριο πληρώνω 

ίδιο μ' αυτό 
που πίνω εγώ 

απ' το κορμί σου, 

πίνοντας την δύναμη σου 

πόσο σ' αγαπώ.

Σαν θέα μου 

σε λατρεύω,

γη απ' το κορμί σου γυρεύω

και νερό.

Να σε πιω να ξεδιψάσω

το δηλητήριο να ξεχάσω,

να σε κοιτώ να σε λατρεύω

θεά μου σ' αγαπώ.

Όταν δίπλα σου πετώ 

στις ζωής μας το ταξίδι 

είτε είναι στην γη  

είτε στον ουρανό!!!

ΠΟΙΗΤΗΣ  Σωτήρης Σπηλιώτης

εργο  ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΝΙΝΟΣ

ΦΙΛΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ

Φιλώ τα χέρια    22/1/2015
Σου φιλώ τα χέρια. 
Ω τι δύναμη μπορεί να έχει ένα σύννεφο βροχής 
για να δροσίσει το παθιασμένο σου κορμί, 
τα χείλη σου τα διψασμένα για ηδονή και φιλιά,
το κορμί σου μαγεμένο θαρρείς περιμένει τους κεραυνούς  
του κορμιού μου να ξεσπάσουν μέσα σου  
κατακτώντας κάθε αντίσταση  πυρπολώντας τις αισθήσεις 
και καίγοντας  τα θέλω και τα μη σε μια καταιγίδα
 καυτής ένωσης του κόσμου. 
Τι δύναμη μπορούν να έχουν τα μάτια σου πόσο πόθο, 
όταν με κοιτούν και παθιασμένα η γλώσσα σου ακουμπά 
τα ξεραμένα σου χείλη  σαν  η έρημος να στεγνώνει 
τις αισθήσεις κι ο ήλιος να ρουφά 
όλη την ηδονή από το κορμί σου. 
Μ' ένα παθιασμένο κοίταγμα με ένα παθιασμένο βλέμμα 
που μεταφέρει την γλώσσα σου στην έρημο των χειλιών σου 
αναζητώντας την δροσιά της ερήμου.  Τ
α χέρια ταξιδευτής σ' ένα κορμί που παρθένο έχει μείνει, 
αλλάζουν τις ώρες και προδίδουν τα θέλω ανατριχιάζοντας 
τις στιγμές αγκαλιάζοντας με την ανατολή το παρθένο κορμί 
της μάγισσας.Θεϊκές ανταύγειες χρυσοκόκκινες λούζουν 
και τυφλώνουν τα μάτια, δεν αντέχω να σε κοιτάζω 
γυμνή ολόκληρη στο φως της μέρας  δαμάζομαι 
τυφλώνομαι κλείνω τα μάτια μην εκραγώ  πριν μπορέσω 
να σε κατακτήσω, πριν μπορέσω ν' απαλύνω το κορμί σου
 με τα χάδια μου πριν σε κυριέψω ολόκληρη 
και δροσίσω μόνο μ' αυτό το θεϊκό νερό που αφήνεις στα δάχτυλα μου 
να βρέχω τα χείλη μου. 
Θάνατος ηδονή και γέννα ζωή του κόσμου με κυριεύουν 
στην επαφή με τ' ατελείωτο πάθος σου και  μια δύναμη 
τυφλώνει το μυαλό ρουφώντας όλες τις ηδονές 
που μου χρωστάς όλες τις στιγμές που ποθώ . 
Φοβάμαι μην ξεχαστώ και δεν κατακτήσω 
μην πεθάνω και δεν προλάβω κι ορμώ 
στον παθιασμένο σου κορμί ,ξεκινώντας πάλι να φιλώ
τα μαγεμένα σου χέρια  σ αυτά που έχουν 
ακόμη τους χυμούς της νύχτας την κάψα της μέρας 
και την λύτρωση της δύσης, μα δεν τελειώνουν όλα εδώ  
τώρα όλα πάλι αρχίζουν ξεκινώντας από την βροχή , 
που προσπαθεί να δροσίσει το παθιασμένο σου κορμί 
κι εγώ να σου φιλώ πάλι τα χέρια !!!

ΠΟΙΗΣΗ Σωτήρης Εμμ.Σπηλιώτης

ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Τα φιλιά των αγγέλων    21/1/2015

Πετάς μαζί με τα όνειρα, 

κάθε βράδυ έρχεσαι κοντά μου 

ποτέ με λατρεία, ποτέ με πάθος, 

ποτέ με μίσος. 

Μα τις περισσότερες φορές 

πετάς κοντά μου τρυφερά μ' αγάπη, 

έρχεσαι μ' αγκαλιάζεις

και στριφογυρίζουμε στους ουρανούς, 

με τα χείλια μας ενωμένα 

στο πιο παθιασμένο φιλί των αγγέλων.  

Είναι η μαγική ώρα που οι άγγελοι 

γίνονται άνθρωποι και μπαίνουν 

μέσα στα όνειρα ,

με τα κρυφά κλειδιά των ψυχών 

είναι η ώρα που ο δικός μου άγγελος, 

έρχεται και με παίρνει απ' τον ύπνο  

απ' τα όνειρα, 

και ξεκινάει ο χορός των φιλιών. 

Όταν κοιμάμαι

μην με ξυπνάτε, είμαι ευτυχισμένος!!!

ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης Σπηλιώτης

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΛΙΝΑ ΔΕΛΗΟΛΑΝΗ

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Σας ευχαριστώ       20/01/2015

Το ξέρω ότι μ' αγαπάτε ,

άλλες μέσα στα όνειρα μ' έχετε 

άλλες δίπλα στο μαξιλάρι  

σαν λουλούδι ,

άλλες στην σκέψη βαθιά κρυμμένο 

άλλες στα χείλη σφραγισμένο 

σαν καλό κρασί,  

μες την γεύση και την ανάσα σας. 

Παιχνιδίσματα στο φως 

και λάμψεις από τον νου

σας στέλνω με χιλιάδες λέξεις 

κοντά σας,

δημιουργώντας εικόνες ιστορίες

και μαγικά συναισθήματα 

από την γη και τον ουρανό

έτσι πάντοτε σαν νοικάρης, 

μπαίνω βαθιά μέσα στην ψυχή σας 

κι ανακατεύω την καρδιά,

τους παλμούς, την πίεση 

με πάθος πόθους ,

όνειρα,αρώματα, χρυσά στολίδια

και διαμάντια, 

φρέζες και γιασεμιά ,πολύχρωμα 

τριαντάφυλλα κι αγριολούλουδα

πριγκίπισσες και νεράϊδες ,

και σας ανακατώνω, σας ανακατώνω 

σαν μάγισσα την ψυχή.  

Το ξέρω ότι μ' αγαπάτε 

κι εγώ το ίδιο σας αγαπώ

γι' αυτό και σας μαγεύω 

με τόσα γράμματα ,

τόσες λέξεις , τελείες και θαυμαστικά 

γιατί σας αγαπώ και σας θαυμάζω  

και θα συνεχίσω αγαπημένες μου, 

σας το υπόσχομαι !!!

Σας ευχαριστώ!!!

ΠΟΙΗΤΗΣ  Σωτήρης Σπηλιώτης

ΖΩ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΝ

 Ζω με ανθρώπους που με αγαπούν 

Αχ να 'σουνα το δώρο μου

για τα γενέθλια μου,

αχ να 'σουνα το δώρο 

του έρωτα, 

όνειρο και καρδιά μου.

Ζω με ανθρώπους που μ' αγαπούν 

δίπλα σε μεγάλη φωτιά  

που καίει τα σωθικά, 

για τον φύλακα άγγελο μου.

Είναι ο ήρωας σε μια ιστορία 

μ' ένα κορίτσι,

που γι' αυτόν 

έγινε καλύτερος άνθρωπος.

Πήρε πολύ αγάπη

ήρθε στην γη ταγμένη 

για να τον γνωρίσει 

και να ΄ναι απλά ευτυχισμένη.

Όλα, μα όλα στην γη

κι ο θάνατος αδιάφορος   

γι' αυτή,

τον θεωρεί φύλακα άγγελο,

ένας έκπτωτος άγγελος

που το βράδυ πριν κοιμηθεί,

πλάθει όνειρα για το καλό της.

Έτσι μαζί του

αγάπησε περισσότερο 

τον εαυτό της,

έμαθε να τον σέβεται

και να δημιουργεί,

δεν θα 'ναι κάποτε μαζί

σ' αυτή την ζωή.  

Έτσι αποφάσισε

έχει μια ελπίδα σοβαρή, 

όσο πιο γρήγορα, 

όσο πιο γρήγορα,

να ξαναγεννηθεί.

Όσο ποιο γρήγορα 

σε μια άλλη ζωή,

κοντά του να βρεθεί.

ΠΟΙΗΤΗΣ  Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗ