Φιλώ τα χέρια 22/1/2015
Σου φιλώ τα χέρια.
Ω τι δύναμη μπορεί να έχει ένα σύννεφο βροχής
για να δροσίσει το παθιασμένο σου κορμί,
τα χείλη σου τα διψασμένα για ηδονή και φιλιά,
το κορμί σου μαγεμένο θαρρείς περιμένει τους κεραυνούς
του κορμιού μου να ξεσπάσουν μέσα σου
κατακτώντας κάθε αντίσταση πυρπολώντας τις αισθήσεις
και καίγοντας τα θέλω και τα μη σε μια καταιγίδα
καυτής ένωσης του κόσμου.
Τι δύναμη μπορούν να έχουν τα μάτια σου πόσο πόθο,
όταν με κοιτούν και παθιασμένα η γλώσσα σου ακουμπά
τα ξεραμένα σου χείλη σαν η έρημος να στεγνώνει
τις αισθήσεις κι ο ήλιος να ρουφά
όλη την ηδονή από το κορμί σου.
Μ' ένα παθιασμένο κοίταγμα με ένα παθιασμένο βλέμμα
που μεταφέρει την γλώσσα σου στην έρημο των χειλιών σου
αναζητώντας την δροσιά της ερήμου. Τ
α χέρια ταξιδευτής σ' ένα κορμί που παρθένο έχει μείνει,
αλλάζουν τις ώρες και προδίδουν τα θέλω ανατριχιάζοντας
τις στιγμές αγκαλιάζοντας με την ανατολή το παρθένο κορμί
της μάγισσας.Θεϊκές ανταύγειες χρυσοκόκκινες λούζουν
και τυφλώνουν τα μάτια, δεν αντέχω να σε κοιτάζω
γυμνή ολόκληρη στο φως της μέρας δαμάζομαι
τυφλώνομαι κλείνω τα μάτια μην εκραγώ πριν μπορέσω
να σε κατακτήσω, πριν μπορέσω ν' απαλύνω το κορμί σου
με τα χάδια μου πριν σε κυριέψω ολόκληρη
και δροσίσω μόνο μ' αυτό το θεϊκό νερό που αφήνεις στα δάχτυλα μου
να βρέχω τα χείλη μου.
Θάνατος ηδονή και γέννα ζωή του κόσμου με κυριεύουν
στην επαφή με τ' ατελείωτο πάθος σου και μια δύναμη
τυφλώνει το μυαλό ρουφώντας όλες τις ηδονές
που μου χρωστάς όλες τις στιγμές που ποθώ .
Φοβάμαι μην ξεχαστώ και δεν κατακτήσω
μην πεθάνω και δεν προλάβω κι ορμώ
στον παθιασμένο σου κορμί ,ξεκινώντας πάλι να φιλώ
τα μαγεμένα σου χέρια σ αυτά που έχουν
ακόμη τους χυμούς της νύχτας την κάψα της μέρας
και την λύτρωση της δύσης, μα δεν τελειώνουν όλα εδώ
τώρα όλα πάλι αρχίζουν ξεκινώντας από την βροχή ,
που προσπαθεί να δροσίσει το παθιασμένο σου κορμί
κι εγώ να σου φιλώ πάλι τα χέρια !!!
ΠΟΙΗΣΗ Σωτήρης Εμμ.Σπηλιώτης
Σου φιλώ τα χέρια.
Ω τι δύναμη μπορεί να έχει ένα σύννεφο βροχής
για να δροσίσει το παθιασμένο σου κορμί,
τα χείλη σου τα διψασμένα για ηδονή και φιλιά,
το κορμί σου μαγεμένο θαρρείς περιμένει τους κεραυνούς
του κορμιού μου να ξεσπάσουν μέσα σου
κατακτώντας κάθε αντίσταση πυρπολώντας τις αισθήσεις
και καίγοντας τα θέλω και τα μη σε μια καταιγίδα
καυτής ένωσης του κόσμου.
Τι δύναμη μπορούν να έχουν τα μάτια σου πόσο πόθο,
όταν με κοιτούν και παθιασμένα η γλώσσα σου ακουμπά
τα ξεραμένα σου χείλη σαν η έρημος να στεγνώνει
τις αισθήσεις κι ο ήλιος να ρουφά
όλη την ηδονή από το κορμί σου.
Μ' ένα παθιασμένο κοίταγμα με ένα παθιασμένο βλέμμα
που μεταφέρει την γλώσσα σου στην έρημο των χειλιών σου
αναζητώντας την δροσιά της ερήμου. Τ
α χέρια ταξιδευτής σ' ένα κορμί που παρθένο έχει μείνει,
αλλάζουν τις ώρες και προδίδουν τα θέλω ανατριχιάζοντας
τις στιγμές αγκαλιάζοντας με την ανατολή το παρθένο κορμί
της μάγισσας.Θεϊκές ανταύγειες χρυσοκόκκινες λούζουν
και τυφλώνουν τα μάτια, δεν αντέχω να σε κοιτάζω
γυμνή ολόκληρη στο φως της μέρας δαμάζομαι
τυφλώνομαι κλείνω τα μάτια μην εκραγώ πριν μπορέσω
να σε κατακτήσω, πριν μπορέσω ν' απαλύνω το κορμί σου
με τα χάδια μου πριν σε κυριέψω ολόκληρη
και δροσίσω μόνο μ' αυτό το θεϊκό νερό που αφήνεις στα δάχτυλα μου
να βρέχω τα χείλη μου.
Θάνατος ηδονή και γέννα ζωή του κόσμου με κυριεύουν
στην επαφή με τ' ατελείωτο πάθος σου και μια δύναμη
τυφλώνει το μυαλό ρουφώντας όλες τις ηδονές
που μου χρωστάς όλες τις στιγμές που ποθώ .
Φοβάμαι μην ξεχαστώ και δεν κατακτήσω
μην πεθάνω και δεν προλάβω κι ορμώ
στον παθιασμένο σου κορμί ,ξεκινώντας πάλι να φιλώ
τα μαγεμένα σου χέρια σ αυτά που έχουν
ακόμη τους χυμούς της νύχτας την κάψα της μέρας
και την λύτρωση της δύσης, μα δεν τελειώνουν όλα εδώ
τώρα όλα πάλι αρχίζουν ξεκινώντας από την βροχή ,
που προσπαθεί να δροσίσει το παθιασμένο σου κορμί
κι εγώ να σου φιλώ πάλι τα χέρια !!!
ΠΟΙΗΣΗ Σωτήρης Εμμ.Σπηλιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου