Πόσο πονώ τις Κυριακές 18/1/2015
Πόσο πονώ τις Κυριακές,
εγώ τις έβλεπα τις μάγισσες
εκείνο το βράδυ,
πετούσαν πάνω από τον σκοτεινό
πλάτανο
ανάμεσα στα μισοκρυμμένη αστέρια
απ' τα σύννεφα,
δίπλα σ' ένα φεγγάρι που λες
και χόρευε μαζί τους.
Εμείς, ω εμείς πρώτη θέση
στο παγκάκι τ' ουρανού,
αγκαλιασμένοι να σκεφτόμαστε
αυτά που χάσαμε
κι αυτά που θα ρέουν μακρυά μας,
εσένα σκεφτόμουν άραγε,
γι' αυτό πονώ
τόσο πολύ τα απογεύματα
όταν είμαι μόνος ,
η αγάπη φαινόταν άραγε
τόσο μακρυά.
Σ' έψαχνα σε ξένες αγκαλιές
προσμένοντας
τα διαμαντένια σου δάκρυα
να φυτρώσουν στο στήθος μου
για πάντα
τα λουλούδια του έρωτα ,
αυτά που σιγά σιγά με τυλίγουν
μέσα σ' ένα κήπο,
που δεν χώρα μέσα
παρά μόνο εσένα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου