ΗΛΙΕ ΜΟΥ

ΗΛΙΕ ΜΟΥ  18/11/20015

Είπα χθες το ξημέρωμα

 ν' αγγίξω τις αχτίδες σου ήλιε

ανάμεσα στ' αγάλματα 

μέσα σ' ένα ξέφωτο

σ' ένα πάρκο κάθισα το χάραμα 

σ' ένα παγκάκι ξύλινο και σε περίμενα

σαν σ' ένα ραντεβού του κόσμου

 σε περίμενα να φανείς να 'ρθεις,  

να μου δείξεις τις φωτιές σου,

να μπαλώσεις τις πληγές μου,

  αυτές που μας καίνε 

μας φροντίζουν 

κάνουν τα μάτια να κλαίνε

 και μαζί σου ένα κόσμο γυρίζουν. 

Σαν να 'ναι οι κυράδες

 οι αρχόντισσες κυράδες,

 που σου λένε στην φωτιά 

τι να κάνεις την καρδιά... 

Σε περίμενα λοιπόν 

μα εσύ με ξεγέλασες,

γιατί δεν ήρθες ούτε εσύ, 

ούτε οι αχτίδες σου ήλιε. 

 Εχτές κρύφτηκες πίσω 

από κάτι παλιοσύννεφα

 που μου σκέπαζαν 

γι' ακόμη μια φορά την ζωή,

τις ελπίδες, τα όνειρα, την ψυχή 

κι εγώ σε περίμενα όλη μέρα

 μέχρι που βράδιασε. 

 Ξεχασμένος,  προδομένος ήλιε μου    

άφησα το ξύλινο παγκάκι κι έφυγα.

  Τώρα πάλι σκέφτομαι να ξανάρθω

 όχι εκεί, αλλού να κρυφτώ και να περιμένω

 αυτές τις αχτίδες σου. 

  Να τις βάλω ανάμεσα στα δάχτυλα

  και  να περιμένω τον κόσμο 

  που θα με ταξιδέψεις μέσα στη μέρα, 

  μέσα στην λάμψη σου,  

 με τις χιλιάδες αχτίδες 

που ίσως να μου ξαναράψουν, 

 την τρύπια μου ζωή!!! 

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑ  ΤΡΙΧΙΝΑ