Ψεύτικη καταιγίδα 17/4/2015
Σαν καταιγίδα είσαι
ψεύτικη,
προσπαθώ ν' ανασαίνω
πάνω σου μέσα σου
να πάρω τ' αρώματα
του κορμιού σου,
μα είσαι σαν μια λυσσασμένη
καταιγίδα
που δεν μ'αφήνει να νιώσω
τ' άρωμα της μηλιάς
τον Ιούνη,
τα χρώματα της τριανταφυλλιάς
το καλοκαίρι
και την γεύση του ζουμερού
πορτοκαλιού τον Οκτώβρη.
Δεν αφήνεις να ωριμάσουν
αρώματα και γεύσεις,
δεν επιτρέπεις να ωριμάσουν
στιγμές ερωτικές
και δεν αφήνεις χέρια
να θερίσουν το στάρι
το χρυσό όταν λαμπυρίζει
κάτω απ' τον ήλιο
ώριμο για μια συγκομιδή
πάθους δροσιάς
και αρωμάτων της γεύσης.
Είσαι σαν καταιγίδα
που τα παίρνει όλα,
ένα ηλεκτρισμένο καλοκαίρι
και δεν αφήνει τον πόθο
να ωριμάσει,
παρά ρίχνει τα φύλλα του
σε μια άνυδρη γη
χωρίς αρώματα χωρίς σπόρο
παρά μόνο μ' αφημένα
ξεχασμένα θέλω
σε σκοτεινά υπόγεια της γης.
Εκεί που βρίσκουν διαφυγή
τα νερά της βροχής
μέσα σε σπηλιές που κρατάνε
όλα τα όνειρα φυλακισμένα,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου