ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Πρωτομαγιά 1/5/2015

Πόσο αντέχω στα χρόνια 

ν' αφήνω πίσω τον Μάϊο 

μέσα στο νέο αιώνα, 

που λαχταρούσαν ότι τ' αύριο

 θα 'ταν καλύτερο για 'μας, 

 όχι η απόγνωση μιας θλιμμένης

 ακόμη πρωτομαγιάς. 

Εκεί μέσα στις σκέψεις θυμάμαι 

νέος να φεύγεις μακρυά μας

Αλέξανδρε δάκρυα η χαρά μας,

η περηφάνια για 'σένα  φωτιά

κι η θλίψη πικρή συντροφιά.

Στα μάτια, τ άγρια σύννεφα

 δεν ήταν μόνο για εσένα 

μα ήταν η απόγνωση για τ' αύριο,

 απ' τα σχέδια 

για τη μελλούμενη συμφορά.

Νομίζω το ίδιο αισθάνομαι τώρα, 

όταν με απόγνωση βλέπω να φεύγεις 

κι έχω στα χέρια ένα νεκρό σώμα 

 και την γεύση της χαμένης ψυχής 

που βγαίνει από το άψυχο  πτώμα,

μιας πατρίδας που κλαίει, 

ενός λαού μιας άγριας φυγής.

Ξεριζωμένος  με απόγνωση ξανά 

όσα τραγούδια και αν του πούμε 

όσες καρδιές και αν χαθούνε, 

τα δάκρυα στα μάτια η θλίψη

 ήρθανε πάλι σαν χειροπέδες 

στην Ελευθερία που τολμά .

Μαζί μ όλα αυτά σε βλέπω, 

να φεύγεις και εσύ σαν χαμένη, 

πριν  σβήσει η λάμψη στα σκοτάδια 

 μακρυά μου για πάντα πληγωμένη, 

Ελευθερία της Ελλάδας προδομένη

για ακόμη μια φορά.  

Τότε  βγαίνει η ψυχή μου για τελευταία 

για ακόμη μια πρωτομαγιά.  

Είμαστε εμείς εμείς οι τρεις

 οι Αλέξανδροι της εποχής

 που δουλικό και υποταγή 

δεν τρέχει στο αίμα  της ψυχής 

καλή  Πρωτομαγιά αδέλφια!!!

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ