Το φύσημα της χαράδρας 28/4/2015
Σε σκέφτομαι καθώς
οι δυνάμεις εξασθενούν,
οι άμυνες πια δεν μπορούν
και μια ολόκληρη χαράδρα
περιμένει.
Σε σκέφτομαι καθώς
τα μάτια ατονούν,
καθώς το σώμα ασθενεί
κι ένα φύσημα η ζωή
δεν περιμένει.
Σε σκέφτομαι καθώς
περνάει ο καιρός,
αλύπητος δικός μου εχθρός
καθώς τα μάτια,
δεν δακρύζουν από ζήλια.
Μα από ένα πόνο στην ψυχή
καθώς αλύπητα εσύ,
έχεις κι άλλη επιλογή
στα παθιασμένα όμορφα
δικά σου χείλια.
Μα το φύσημα είναι δυνατό
τα χρόνια αλλάζουν το. μωρό
και τον πετάνε σε μια άκρη
της βεράντας.
Εκεί ψηλά στον ουρανό
ξεχνάω όλα κι εγώ
κι αρμενίζω μες
το φύσημα μια χαράδρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου