Εσύ μου λες 18/7/2015
Εσύ μου λες ότι μπορεί αύριο
μπορούμε να βρεθούμε,
να ξανανταμώσουν οι ψυχές μας,
Που άραγε;
Εκεί μέσα στις παγίδες της ζωής,
μέσα στ' ακριβά αυτοκίνητα
της μοναξιάς,
τα ταξίδια ,
ή τα όνειρα χωρίς χαμόγελο;
Πως χωρίς ελπίδες, χωρίς θέλω,
χωρίς αγγίγματα δροσιάς
και ευτυχίας;
Σε ποιον δρόμο χάσαμε
τα πεζούλια τα απλά
της γειτονιάς;
Χάσαμε την καρδιά μας,
αφήσαμε εγωϊσμούς να κάνουν φτερά
και μάγισσες να μας ραντίσουν
με πίκρας ξόρκια,
έτσι πληρώσαμε μ' αυτό που είχαμε
και 'θελαν να μας πάρουν.
Πληρώσαμε μ' αγάπη κι αγοράσαμε δάκρυ, αϋπνίες,
κι ευχαρίστηση σ' αυτούς που δεν ξέραν,
ότι αυτό που είχαμε ήταν πραγματική αγάπη.
Γίναμε κι εμείς ίδιοι με τις αξίες αυτές
που υπάρχουν μόνο σε λαϊκές αγορές της γης .
΄Ελα ξεπούλημα
και 'σύ μου λες πως αύριο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου