Έρχεται το φεγγάρι 24/7/2015
Καίει τα μάτια το φεγγάρι
ανάμεσα από τα φύλλα
της Τριανταφυλλιάς
μου έρχεται να κλάψω
και εσύ γελάς.
Σκέφτομαι και μέσα μου
πνίγεται λες σε λίμνη
βουλιάζει,
στο τελευταίο Φως
της Μέρας,
μέσα στο τελευταίο γαλάζιο
η αθωότητα.
Κοιτώ ψηλά το φεγγάρι
τι πίκρα ,
πόσα όνειρα μαζί
πόσα όνειρα μαζί
μπορούν να χαθούν μπροστά
στο εκτελεστικό απόσπασμα της ζωής.
Αισθάνομαι πέτρα και πίκρα
το πρόσωπο και μες στο νερό,
λες στην μήτρα της μάνας,
λες στη μήτρα της γυναίκας,
λέω ποτέ μα ποτέ
δεν θα ξαναδώ ένα φεγγάρι σαν αυτό,
να μοιάζει μ' άσπρα γιασεμιά,
να μοιάζει με λευκά τριαντάφυλλα,
και να μου υπόσχεται.
Κοίταξε ψηλά η μέρα σου χρωστάει,
η νύχτα σου χρωστάει,
η ζωή σου χρωστάει,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου