ΑΠΟΓΝΩΣΗ

Απόγνωση

Θέλω να σου μιλήσω για τον δικό μου κόσμο, 

 για τις αγωνίες μου, για τις χαρές μου,

 για την αφοσίωση μου σε μια γυναίκα 

που λατρεύω, για σένα 

και δεν με πιστεύεις. 

Θα 'θελα να σου μιλήσω για την μοναξιά μου, 

 για το ψέμα, για ένα τίποτε που όλα ανήκουν 

στο χρώμα των χρημάτων ακόμη κι οι κόσμοι  

που όταν καταρρέουν από λάθη πρέπει 

να προδοθούν,

να εγκαταλείψουν, ν' αφήσουν ένα όνειρο 

για να τακτοποιήσουν ένα κόσμο.  

Θέλω να σου μιλήσω για τον δικό μου κόσμο, 

που δεν εγκαταλείπει το ομορφότερο πλάσμα στη γη

 για ένα καπρίτσιο ή για μια λάθος εκτίμηση 

 μα θέλει να είναι κοντά του όπως πάντα.
Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, αιώνια... 

Ο δικός μου κόσμος δεν παίρνει μόνο, 

κι όταν δίνει ποτέ δεν αισθάνεται ότι δίνει πολλά,

 έτσι προσπαθεί να δώσει περισσότερα.  

Στον δικό μου κόσμο δεν υπάρχουν ψέματα  

παρα μόνο προσοχή για να μην πληγώσουμε 

τον άνθρωπο που λατρεύουμε. 

Στο δικό μου κόσμο υπάρχεις μόνο εσύ 

 που ποτέ δεν σ' είχα ολόκληρη κοντά μου, 

 που ήμουν ευτυχισμένος με τα κομμάτια σου 

και προσπαθούσα να σε κάνω ευτυχισμένη. 

Έστω κι αυτό το λίγο που μ' άφηνες 

να ζήσω, ν' αναπνέω...

 Στο δικό μου κόσμο όταν αγαπάει μια γυναίκα 

δεν πετάει σαν σκουπίδι τ' όνειρο της 

μα πεθαίνει γι' αυτό .

Στον δικό μου κόσμο υπάρχεις μόνο εσύ κι εγώ

 μην παίρνεις βαθιές αναπνοές λοιπόν 

θα διαλυθεί το όνειρο ,

καλύτερα θυμήσου ότι μ' ένα μαχαίρι κόβονται

 τα όνειρα σε ευθείες και πουλιούνται 

στην παραγωγή των αξιών τετραγωνισμένα 

 μόνο που όταν αφήνεις τ' όνομα σου δίπλα στο δικό μου 

μέσα σε μια στιγμή στην άκρη του κόσμου 

το δικό μου όνειρο δεν μπορεί να 'ναι μόνο δικό μου

 γιατί μου το 'χεις κλέψει πια 

 και είναι μόνο δικός σου. 

Κατάστρεψε το λοιπόν, κατάστρεψε τ' όνειρο

 κι αυτός θα 'ναι ο δικός μου κόσμος,  

αυτός που μου άφησες μια καταστροφή

  χαμογέλα...