ΑΥΡΙΟ ΠΑΛΙ

Αύριο πάλι

Ξημέρωσε  κι ακόμα σε κοιτώ 

ακόμη κοιτώ τα μάτια σου,

τόσο κουρασμένα 

όμως τόσο μαγευτικά όμορφα.

Ξημέρωσε και προσπαθώ να ξεχάσω

ότι ίσως σε λίγα λεπτά δεν θα 'μαστε μαζί

προσπαθώ να μην χάσω αυτά που ζήσαμε

και φοβάμαι να φύγεις μακρυά μου.

Άσε μου τα μάτια σου, τα χείλη σου το σώμα σου

 και φύγε. 

Εσύ πάρε μόνο την ανάσα σου τώρα

 αυτήν την στιγμή, αύριο, για πάντα και φύγε

ξημέρωσε μέσα μου παίζουν κάτι μουσικές

από ξεχαρβαλωμένες μπάντες 

χωρισμένων μουσικών, 

μια νότα λυπημένη εδώ 

μια νότα ξεχασμένη εκεί 

κι  εγώ στο κορμί σου ακόμη 

κι εγώ στα λακκάκια στα σημάδια 

που άφησα στο δέρμα σου. 

Σ' αυτά που ξεδιψούσα όλο το βράδυ πίνοντας

απ' τη ψυχή  σου, όλα τ' αρωματικά βότανα

και κάνοντας την να φυτρώνει 

απ' το πάθος, τον πόθο.

Ναι να μην μπορεί να σηκωθεί απ' το κρεβάτι,

 τα χέρια μου σαν εραστές 

πονάνε απ' το κορμί σου που αχόρταγα

 τ' άφηνες να σε χαϊδεύουν ξεδιάντροπα,

 παντού κλέφτες κι εκβιαστές της ηδονής 

βοηθοί σ' εγκλήματα της νύχτας  

 πόσες φορές έσφιξαν τον λαιμό σου, 

χάϊδεψαν τους μηρούς σου, έτρεξαν 

πάνω σ' ιδρωμένα πηγάδια.
Σταγόνες πάθους, φτωχά τραντάγματα.

 δεν μ' άφησαν να ξεδιψάσω, μόνο σαν άνεμος 

σ' έσπρωχναν ποτέ εδώ, ποτέ εκεί,

νηστικά λες πεινασμένα θεριά 

να σε κομματιάζουν τόσο γλυκά. 

Ξημέρωσε και μόνο μια τεράστια φούσκα 

από κατακόκκινα τριαντάφυλλα πόθου,

περιμένει να σκάσει. 

μέσα στην σκέψη μας. 

Φύγε, ας αφήσουμε να κυλήσει η μέρα 

μέχρι το βράδυ, 

όταν μυστικά πάλι αγκαλιαστούν 

 τα κορμιά μας... 

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ