Είναι η ζωή 17/9/2015
Θα περνάς
δίπλα απο τ' αστέρια
θα τραγουδάς χαμογελώντας
κάθε χαμένη μέρα
θα με ψάχνεις, θα κοιτάς
εδώ στη γη
με μάτια τυφλά απορώντας,
θα μιλάς σαν προσευχή
για την απόλυτη του έρωτα
καταστροφή.
Δεν το τελείωσες
το τετράδιο ακόμη
τι κι αν σε σφίγγουν
δυο πίκρας πόνοι ,
δεν ακούς τα σωθικά σου
που ποθούν την ηδονή
για χαμένες ευκαιρίες.
Τι κι αν υπάρχεις
δες τα ασήμαντα
που έχεις και θυμήσου
ήταν η δική μου, η δική σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου