ΠΑΘΟΣ

Πάθος   29/09/2015

Κοιτάς  στον καθρέπτη 

κι ονειρεύεσαι το πάθος

κοιτάς ένα λάθος 

και χάνεσαι εκεί που περπατάει 

η σκέψη κι η λογική, 

κοιτάς ένα κορμί γυμνό 

απόλυτα σιωπηλό 

και διαβαίνεις

 σ' ένα κάρμα απόλυτο σκοτεινό. 

Μες σε φωτιές 

μες σε μαύρες επιλογές 

μα εσύ χρυσή 

αναδύεις την ζωή,

μέσα απ' τον καθρέπτη τον παλιό 

που χαλάει με τον καιρό

μια εικόνα μοναδική, 

ένα απίστευτο κορμί .

Εκεί αφήνεις μια αστραπή 

πίσω απ' την πανσέληνο εκεί 

  να φωτίζει τα σκοτεινά

 της σελήνης τα σεμνά. 

 Μα εσύ δεν λογαριάζεις  

δεν έμαθες να μοιράζεις, 

του κορμιού σου τις φωνές, 

της ψυχής τις ηδονές. 

Έλα ζήσε με εδώ 

στον καθρέπτη τον τυφλό 

έλα πάρε με εκεί 

η πανσέληνος να δει 

του κορμιού μου 

τούς χυμούς όσο κι αν έχει

διαδρόμους σκοτεινούς. 

 Στην κρυφή του φεγγαριού 

την ανώδυνη στιγμή, 

σαν κρυμμένα ξωτικά  

ξαπλωμένα δυτικά. 

 Στου μυαλού τους χάρτες αυτούς 

που μας κάνουνε μικρούς 

 όταν έρθει η στιγμή 

έλα πάρε με εσύ 

και διέγραψε το λάθος

κράτησε μόνο το πάθος...

ΠΟΙΗΤΗΣ  ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ