Μια νύχτα τον Αύγουστο 4/9/2015
Έξω σκοτείνιασε,
μπορεί και τα σύννεφα
να μας κρύβουν,
να μας κρατούν χωριστά.
Σε μακρινό
μαγεμένο δάσος εσένα
κι εμένα εδώ
στα ερείπια της φυγής,
εδώ πού τα θεμέλια τρίζουν
απ' τους κεραυνούς στη καρδιά.
Αυτούς τους δυνατούς
που σαν κραυγές μας ξεσκίζουν
το κορμί για να το πετάξουν
στα ποτάμια της πίκρας.
Εδώ σκοτείνιασε,
γιατί δεν γιορτάζουν
την μέρα σήμερα
και η γη πίκρα θα φυτρώσει
στ' αμπέλια,
και τ' Αυγουστιάτικα στολίδια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου