ΤΑ ΚΡΥΦΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Τα κρυφά χαμόγελα της ελπίδας    9/9/2015

Μας αγκαλιάζει το σκοτάδι 

και μια δροσιά αγγίζει το κορμί

παγωμένα φιλιά θαρρείς

 χωρίς πάθος.

Κρύες ανάσες που διώχνουν

 την τρέλα του καλοκαιριού

μερικές στιγμές άδειες

αυτές που στους αιώνες δεν θα γραφτούν πουθενά,

 μόνο σιγά σιγά καθώς το απόγευμα διώχνει το φως

 θα βυθιστούν όλα σ' ένα σκοτάδι θλίψης παγωμένο.

Κρύσταλλα βαρυχειμωνιά κι οι αναμνήσεις 

φορτωμένες σ' ένα παλιό φορτηγό πίκρας 

θα μεταφερθούν εκεί που καταλαγιάζουν

 όλα τα σκουπίδια,

 στην χωματερή του καινούργιου αιώνα.

 Θλίψη μόνο για τα καλά, τα όμορφα 

και κάποιες στιγμές που τα χαμόγελα

 ξεθαρρεύουν την ψυχή και χορεύει η καρδιά 

μες το σώμα, ζεϊμπέκικο και τσιφτετέλι. 

Θλίψη λοιπόν γι' αυτά τα καλά 

και λύτρωση για τα πολλά σκουπίδια

 σε βλέπω να χαμογελάς μες στο σούρουπο 

 θα φέξει τον χειμώνα που ξέρεις μπορεί

 όταν σταματήσεις να κλαις 

 γι' αυτά που δεν άξιζαν, 

 μην φιλάς στο μυαλό σου φιλιά που δεν άξιζαν. 

Είναι σαν το άχρωμο φθινόπωρο 

όταν τρυγηθούν τ' αμπέλια 

και μαζευτούν οι ελιές.

Τότε που ο ιδρώτας, θα στεγνώσει στο κορμί

ούτε κρύο, ούτε ζέστη, 

 ξεχασμένα χωρίς αισθήματα κορμιά σε πανηγύρια 

 που φορτώνουν και τις τελευταίες 

γεύσεις του καλοκαιριού στην λήθη.

 Ελάτε δέκα ζευγάρια ένα τάλιρο

 πεινασμένα φτωχά μάτια,  

που ψάχνουν να δοκιμάσουν τα τζάμπα γλυκά 

και σκοτωμένα συναισθήματα που σκοπεύουν 

να ρημάξουνε ζωές

σ' ένα τραπεζάκι ενός πανηγυριού κρυμμένες 

 κι αυτές στην ψεύτικη εποχή της χαράς

 εκεί που οι μπαλαρίνες παίρνουν τις φωνές των κοριτσιών

 και τα τρενάκια τα μυαλά των αγοριών.

Εκεί που οι λέξεις γίνονται καρφιά για να πληγώσουν 

τα μικρά παιδιά αφαιρώντας την μοναδική αλήθεια χαράς

που λάμπει μέσα στα παιδικά χαμογελά, 

Μη...Μη...
Ω ανόητοι τύραννοι η εξουσία σας μεγαλώνει

 στις παιδικές πράξεις και στα αθώα χαμόγελα. 

Ευτυχώς τ' απόγευμα 

έδωσε την θέση του στο σκοτάδι, 

δεν θέλω ν' ανάψω φως σταμάτησα να γράφω

και σκέφτομαι μόνο αυτό το καλοκαίρι που χάθηκε 

μες στα σκουπίδια χαμογελώ,

 γιατί ακόμη ανασαίνει δίπλα μου 

 αυτό που ξεχώρισε και φέτος βυθισμένη στα όνειρα 

 και σκέφτομαι πως αξίζει να προσπαθείς, 

όταν έχεις την ελπίδα κοντά σου,

 ότι τ' άλλο καλοκαίρι δεν θα 'θέλεις να το ξεχάσεις  ποτέ. 

Αγάπη μου είναι η εποχή που τα δάκρυα στεγνώνουν

 μαζί με τον ιδρώτα του κορμιού ,

άσε με να σ' αγκαλιάσω να ζεσταθούμε 

μες τα κρυφά χαμόγελα της ελπίδας ...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ  ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ